Zoals gezegd: de dag was nog niet voorbij. Maar wat doe je op een luchthaven als je vijf uur de tijd hebt en je bagage niet uit het oog wilt verliezen? Dat ontaardt toch in wat lezen, zo nu en dan wat drinken en periodiekop de klok kijken. Alles bij alles ging het echter redlijk vlot. De passagiers voor Fort Lauderdale verzamelden zich geleidelijk, we mochten op tijd aan boord. Daarbij bleek dat veel passagiers handbagage meenemen die eigenlijk niet in de vakken boven de stoelen past. Ik dacht dat daar wat strikte regels voor waren. Hier werd iedereen toegelaten, hetgeen er toe leidde dat sommigen van voorin het vliegtuig ergens achterin hun bagage kwijt moesten. Een beetje een gedoe. We vertrokken ongeveer op tijd, maar stonden vervolgens vijf kwartier te wachten voor we aan de beurt waren om op te stijgen.
In Fort Lauderdale stond Freerk ons tijdschema met enige verbazing gade te slaan: vertrek op tijd, aankomst vier uur later voor een tocht die ongeveer twee en en een half mag duren. En vervolgens liepen we wel iets in op dat schema. In plaats van kwart over tien aankomen liepen we nu om tien uur al door de aankomsthal. Het was een tijdstip waarop ze zelfs op het vliegveld alle mogelijkheden tot koffiedrinken hadden gesloten. Zodat we rechtstreeks naar palm beach gardens gingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten