dinsdag 29 juni 2010

Overleden

Mevr de V is overleden. Zij woonde in ons dorp in het andere straatje, ze was zogezegd onze achterbuurvrouw. En aangezien onze huizen door een steegje (het balkon) zijn verbonden, kwamen wij regelmatig via dat steegje bij haar en omgekeerd. Het was nieuw voor haar die mogelijkheid, want de vorige bewoner van ons huis sloot het steegje zorgvuldig af.
Maar Met mevr de V is in ons dorp weer iemand verdwenen. En zo gaat de een na de ander. Sinds we hier wonen zijn er als ik goed tel al vier overleden. De appartementen blijven geruime tijd leeg staan. Dat ligt vermoedelijk niet zozeer aan de aantrekkelijkheid van de appartementen als wel aan het feit dat de potentiële kopers eerst een ander huis willen verkopen alvorens zich hier te vestigen. En de huizenmarkt loopt niet echt goed.
Vooralsnog zijn de nieuwe en jonge vestigers dus zeldzaam en stijgt de gewmiddelde leeftijd van de overblijvenden. Toch een enigszins zorgelijke ontwikkeling.

donderdag 24 juni 2010

Economische crisis?

In februari 2009 voorspelde het CPB een snel toenemende werkloosheid die wel zou kunnen oplopen tot 9% van de beroepsbevolking. Er werd zelfs een vergelijking getrokken met 1935. In april 2009 bleek dat de ontwikkeling van de werkloosheid achterbleef bij de prognose (NRC 16 april 2009). Maar werd gezegd de klap komt in de zomer. In november heette het dat de recessie officieel voorbij was (NRC 24 nov 2009). maar er wed aan toegevoegd dat het effect van de recessie op de arbeidsmarkt nog jaren merkbaar zou zijn.
De vraag is waarom het CPB zo systematisch de ellende bleef overschatten. Al in februari 2009 was duidelijk dat de werkelijke cijfers achterbleven bij de prognoses van december 2008. In feite leefden we heel 2009 in de verwachting dat de recessie ernstig zou zijn. Dat het aantal werklozen zou stijgen. We leefden niet met de feiten, maar met de verwachting, een verwachting die van overheidswege voortdurend in stand werd gehouden. Daarmee werd ongetwijfeld bijgedragen aan het klimaat van onzekerheid dat rond de huizenmarkt bleef hangen. En de vraag is wederom: waarom?
We zijn nu in juni 2010. De majesteit heeft aan een informateur de opdracht gegeven om de mogelijkheden van een kabinet te onderzoeken met een meerderheid in de 2e kamer. Wederom werd opgemerkt dat de situatie zeer ernstig was en zeker te vergelijken met die in 1935.
En ondertussen worden we er op attent gemaakt dat we binnen heel korte tijd al weer te maken zullen hebben met krapte op de arbeidsmarkt!!

zondag 20 juni 2010

Verandering is lastig

Ik heb een OV-chip kaart. En dat werkt uitstekend. Ik heb geen idee meer wat mijn reizen kost, want alles wordt geregeld via de chip en de automatische afschrijving van mijn rekening. Maar dat draagt bij aan het gevoel te verblijven in een virtuele wereld. Maar we zitten in de overgang van het strippen-systeem naar de OV-chip. En ik heb nog wat strippen die het liefst voor 1 juli moeten worden opgemaakt. Dus deze week ging ik met de bus naar het station en gebruikte één van de drie strippen van € 0,30. Stapte in de trein en dacht er gelukkig aan in te checken. In Den Haag checkte ik netjes uit voor de trein en in voor de tram, bezocht mijn zus in het verpleeghuis. Checkte weer in in de tram en ging naar het station, en checkte weer uit. En toen ging het mis. Ik keek op het station naar de dienstregeling, zag dat ik nog twintig minuten beschikbaar had, wandelde door de kiosk, nam nog een kop koffie en besteeg in gedachten het perron. Ik begon te lezen in het interessante maar moeilijke boek dat ik bij me had en stapte min of meer in gedachten in de trein. De trein was op tijd - zoals wel vaker gebeurt - en reed weg. Op dat moment besefte ik dat ik vergeten had in te checken. Er was vooralsnog geen controle. Ik stapte in Delft uit checkte in en stapte in de volgende trein (5 minuten later) weer in. In Breda was ik zeer alert en checkte uit. En ik dacht eraan om in de bus in Breda die inmiddels ook voorzien is van zo'n automaat, mijn voorlaatste strip te laten stempelen. Maar dat was ik vergeten tegen de tijd dat de bus in mijn buurt was gekomen. Ik haalde de OV-chipkaart langs de automaat om uit te checken, realiseerde me dat dat niet nodig was, zodat ik nu was ingecheckt in plaats van uitgecheckt en wilde haastig de kaart opnieuw langs de automaat halen. De kaart viel daarbij uit mijn handen en onder de bus, zover dat ik er niet bij kon. Gelukkig had de buschauffeur alle begrip. Hij reed de bus een paar meter verder, zodat ik de kaart op kon pakken. De bus ging weer open, ik checkte uit en wandelde naar huis. Gewenningsproblemen zal ik maar denken.