individu en gemeenschap

Eigenlijk zou je alles bij moeten houden. Maar dat kan niet of dat kan ik niet. zo nu en dan is er iets dat er uitspringt. Zoiets is de spanning tussen individu en gemeenschap. Als voorbeeld. Voor wie naar de wereld kijkt lijkt het tamelijk eenvoudig (en nota bene ik houd het eenvoudig) : de aarde is overbevolkt. Zorg voor de toekomst zou dus moeten inhouden terugbrengen van de wereldbevolking tot een omvang die duurzaam kan worden onderhouden. Dat is op zich zelf al een enorme opgaaf als alle landen er gezamenlijk achter zouden staan. Dan zouden we dus als gemeenschap blij moeten zijn dat in de welvaartstaten van de ontwikkelde wereld vrouwen het kinderen krijgen uitstellen tot een moment dat ze minder vruchtbaar worden en dus vanzelf minder kinderen krijgen. Maar zo zit de wereld niet in elkaar. Wij slagen er in om het individuele leed van een vrouw die geen kinderen kreeg tot een zodanig publiek belang te maken dat we het normaal vinden dat vrouwen met een individuele kinderwens worden geholpen. We doen dat door met name de televisie te gebruiken om ons te concentreren op de problematiek van het individu, met verwaarlozing van de wereld er om heen.
Door ons te concentreren op het individu zijn we ook onmiddellijk bereid om onze vrijheid op te geven. Het incident wordt maatstaf voor publiek gedrag. Zo zag ik in een krantenverslag dat de zomerkampen in Frankrijk geleidelijk een woud aan regels ontwikkelen om incidenten uit te sluiten. Sexueel misbruik van kinderen zou niet mogen voorkomen, maar om mannelijke begeleiders te verbieden om meisjes boven de vijf jaar te helpen als deze een pijnlijke plek hebben opgelopen boven de knie, begint op schizofrenie te lijken.
Menselijke reacties lijken daarmee een beetje spastisch: op een warme dag verdrinkt een kind in zee; reactie onmiddellijk moeten de reddingswerkers niet langer werken?

Varken

We hebben ook een varken, zei Benna. Ze had de verdeling van de stalruimte wat veranderd. Enerzijds om de shetlandvader en -moeder uit elkaar te houden en anderzijds om een aparte ruimte te hebben voor het varken, dat nog niet veelmeer was dan een big. Dat is een cadeau voor Christian die 40 werd dit weekend. Het cadeau was ook meer een geintje. Want het zou nadat Christian het had gekregen weer worden weg gehaald om verder opgeleid te worden tot mestvarken: en tegen de kerst de vriezers van Benna en Ludivine te vullen. Gisteravond was het zover. Het varken moest achter in de auto van Benna. Anthony haald het op uit de stal, maar het dier had blijkbaar niet zoveel zin en uiteindelijk waren ze met zijn drieën bezig om te voorkomen dat het varken weer uit de auto zou springen en er van door gaan.

Esquelbecq

Ons programma is voor de komende maanden tamelijk gevuld. Zo zouden we vandaag naar Esquelbecq om deze zomer toch nog een paar dagen van onze caravan te kunnen genieten. Uitgerekend vandaag - vanmorgen vroeg al - belde Piet dat ten lange leste toch de garagedeur van mevr P. zou worden geplaatst, nog sterker ze waren al bezig. Het is jammer dat mevr P. er niet bij kan zijn, ze is al een paar weken opgenomen in Aeneas, waar mensen die gedurende enige tijd niet voor zich zelf kunnen zorgen kunnen worden opgevangen. Maar goed haar zoon was wel aanwezig en die hield toezicht op de werkzaamheden.
Wij vertrokken tegen kwart voor tien met zoals gewoonlijk anneke aan het stuur, maar nu ook met de fietsen achterop. De eerste keer op deze auto. Zoals eveneens gewoonlijk stopten we voor een kop koffie bij Carestel en nam ik het stuur over. Maar ik had slaap en besloot in de omgeving van Poperinge toch maar de boel over te laten aan Anneke die vandaag weer aanzienlijk fitter was dan de afgelopen dagen.
Toen we bij Benna kwamen bleek dat Georges inmiddels begonnen was aan de voorbereidingen voor de sauna. Hij had hulp van Chritoph. en samen hadden ze inmiddels het grootste deel van een scheidingsmuur gebouwd van blokken gasbeton. Na de middag werd het werk voortgezet.
Bovendien was afgelopen maandag eindelijk het langeverwachte veulen geboren.