Eenvoudig vermaak

 

Na de verbouwing van onze liften voegden we aan de uitrusting een eenvoudig mededelingenbordje toe. Dat bordje werd geleverd met een viltstift en vier magneetjes. Mijn verwachting was dat de viltstift tot een tamelijk slordige uiteenzetting van kreten en uitroepen (grafitti) zou kunnen leiden. Die hielden we dus zorgvuldig buiten de lift. Van de magneetjes was te verwachten dat ze na een eenmalig gebruik zouden verdwijnen. Daarom namen we de magneetjes weer in na het gebruik bij de eerste mededelingen (over het onderhoud van de lift). Maar in een gemeenschap als de onze, waarin het gemeenschappelijke met name zit in het gebruik van de lift, hebben sommige dingen een eigen leven. De mededeling van liftonderhoud kan verdwijnen zodra de monteur weg is en zie: de monteur verwijderde het papier zelf en liet de magneetjes zitten. Het duurde niet lang of we lieten op de mededelingen bordjes de magneetjes maar zitten. En dat bleek aanleiding tot een nieuwe kunstvorm: hun aanwezigheid vormde voor deze en gene een aardige gelegenheid om met de magneetjes te spelen. Het aardige van zo’n liftsituatie is dat iedereen de situatie die hij of zij aantreft als uitgangspunt neemt en in zijn rit naar boven of naar beneden een of meer van de magneten kan verplaatsen. Er ontstaat een discussie op basisniveau in eenvoudige patronen. Niemand zegt iets maar steeds worden de magneetjes verplaatst. Twee magneetjes met een doorzichtige kop en twee kleinere met een blauwe kop. Nu eens vormen ze een rechthoek dan weer een rechte lijn, soms in v-vorm, steeds anders. Je kunt er (zie foto) ook de mascotte hamstertjes van het wk—voetbal aan hangen.  En wonder boven wonder de magneetjes blijven in de lift…

Stille creativiteit en eenvoudig vermaak. 

Limerick

Het St Jans Hospitaal in Brugge in het centrum van de stad is omgebouwd tot museum, waar rond deze tijd een tentoonstelling was gewijd aan Hans Memling. Memling schilderde in de 15e eeuw in Brugge. Het was voor ons aanleiding om op onze reis naar Esquelbecq een paar uur in Brugge door te brengen. De tentoonstelling van Memling omvatte overigens slechts zes werken. Hoogtepunt is de triptiek met Johannes de Doper (zijn onthoofding) en Johannes de Evangelist (zijn visioen) en daartussen het huwelijk van Catharina met Jezus.
Na dit bezoek slenterden we verder naar de Markt om minstens even oog in oog te staan met het belfort van Brugge en een hapje te eten. Toen we ons rond draaiden viel het oog op een reisboekhandel. Boekhandels hebben altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht. We liepen dus de winkel in maar zagen tussen de reisgidsen niet iets dat ons bijzonder boeide. Tot we de kassa passeerden op onze weg naar de uitgang. Daar lag een boekje met als titel There was an old Geezer called Ceasar. Een wereldgeschiedenis in limericks. Echt een boekje voor mij dus: ik heb een voorliefde voor limericks en een belangstelling voor de geschiedenis.
Ik maakte tegen de verkoopster een opmerking in die zin, terwijl ik een tientje uit mijn portemonnee haalde om te betalen.
'Nou, zei ze, 'dan hebt u hier weer een stimulans om ook wat te maken.'
'Mm, dat klinkt haast als een uitdaging: Er was eens een juffrouw in Brugge...'
'Ja, zoiets, maar dit is niet genoeg,' zei zij weer, wijzend op mijn tientje.
Ik betaalde het tekort bij en zij pakte het boekje in. 'Als u wat maakt, mijn e-mailadres zit in het boekje.'
We groetten en liepen de zaak uit. Aan de lunch bladerde ik eens door de geschiedenis.

         Old Masters
There were some old folks in Lascaux,
A terribly long time ago
Who drew on the walls
Of there cavernous halls
Why they did it, we don't rightly know

Aardig, maar zonder het dubbelzinnige vaak ronduit scabreuze karakter van de echte Engelse limerick.
Ik bleef nog wat broeden op mijn juffrouw uit Brugge. Maar veel veelbelovende rijmwoorden voor Brugge kon ik niet vinden. Uiteindelijk kwam ik tot:

Een mooie verkoopster in Brugge
Niet slechts in 't verkopen een vlugge

Zij bleek ook zeer alert

Toen het betaaltijd werd, 

Ze is echt niet gek daar in Brugge. 

Toen ik dit product per e-mail naar Brugge stuurde, kreeg ik haast per kerende post een bedankje met de verontschuldiging, dat het toch echt alleen maar als grap bedoeld was.