donderdag 11 november 2010

Samenloop van omstandigheden

De man van de lampenwinkel belde dat hij onze lamp gerepareerd had en dat hij (de lamp) opgehaald kon worden. Het is een lamp van ongeveer twee meter hoog, waarvan de gloeilamp en de fitting het begeven hadden. Een slank model dat wel, maar een dat met enige zorg in de auto moet worden vervoerd. Omdat de lampenwikel in het centrum van de stad is op een zestig meter van de ingang van de parkeergarage, stalde ik mijn auto in de parkeergarage van De Barones, maar moest daarvoor wel naar de 3e parkeerlaag. Ik had geluk. Mijn parkeerplaats was de plaats het dichtst bij de uitgang aan de Tolbrugstraat, waar ook de lift was. Toen ik drie minuten had staan wachten op de lift heb ik de conclusie getrokken dat die niet functioneerde en liep ik de zes trappen maar af in stilte enige krachttermen uitend.
Op dat moment hield het op met zachtjes regenen. In mijn wandeling naar de lampenwinkel bedacht ik dan ook dat ik maar zou vragen de lamp af te dekken met een plastic zak. Ook nu had ik geluk. De man van de lampenwinkel had dat zelf al gedaan met bobbeltjesplastic dat niet alleen de lamp droog hield maar hem ook beschermde.
Moet je ver? vroeg de lampen man.
Ik sta in De Barones, maar de lift werkt niet.
Er is nog een lift hier bij Albert Heijn, die kan ik je adviseren.
Oh dat is waar ook, en ik liep naar AH, waar al meer mensen zich bevonden in de omgeving van de lift. Iemand voor me stond vergeefs zijn parkeerkaart in de betaalautomaat te stoppen en drukte op alle knoppen die er waren. Vergeefs: de automaat werkte niet. Ik mompelde wederom (maar nog steeds in stilte) enige krachttermen, nam de lamp weer op en wandelde door de regen terug naar de ingang aan de Tolbrugstraat. Daar werkte de betaalautomaat wel. Maar deze vertelde me dat ik nog enkele minuten had om uit te rijden voordat het gratis eerst kwartier was afgelopen. De lift deed het hier nog steeds niet. En terwijl ik de zes trappen opliep naar de 3e parkeerlaag bedacht ik dat ik dus zonder meer in de lift bij Albert Heijn had kunnen stappen. Ik had de parkeerautomaat helemaal niet nodig.

Ongelukje

In ons dorp hebben twee huizen nieuwe bewoners gekregen. In beide gevallen stond er vrij veel druk op de verhuizing. De ene verhuizing moest eigenlijk voor 1 november plaatsvinden (het werd de negende) en de andere op de twaalfde. Maar in beide gevallen moest er toch ook wat veranderd worden aan de inrichting, zodat het de afgelopen weken een gaan en komen was van werklieden onder aanvoering van hun aannemer. Tja en toen ging de aannemer iets te ver. Het bleek dat de oude afvoer van de badkamer moest worden vervangen. Hij moest worden los gehakt uit het omringende beton. Een klapje teveel en toen keek hij in de badkamer van de onderbuurman. Het was natuurlijk niet zo bedoeld. Een ongelukje eigenlijk. De buurman toonde zich allerminst blij. Maar wat voor hem de deur dicht deed was het water dat een paar uur later tegen zijn huiskamer raam aan spatte: een medewerker van de aannemer spoelde volijverig het balkon schoon.
De spanning liep merkbaar op. De nieuwe bewoonster bood haar excuses aan en de aannemer maakte gauw de vloer dicht.
Toen ik haar later sprak, vertelde de nieuwe bewoonster dat ze bij de ingang iemand was tegen gekomen die haar had gevraagd waar ze moest zijn. Op haar antwoord: op zes, was de reactie: oh, met dat gat in de badkamer. Zo gaat dat in een dorp je hoeft je meteen niet meer voor te stellen.