Het moest allemaal in een dag gedaan worden, maar de eerste indruk is St Louis is een geweldige stad. Toen we vanmorgen met de auto naar downtown St Louis gingen, moesten we vanaf ons hotel toch bijna veertig kilometer afleggen langs verschillende snelwegen met tweemaal drie rijstroken. Maar we kwamen uit vlak bij de Mississippi en zetten de auto neer op de eerste beste parkeer plaats die we tegenkwamen. Een goed twintig minuten lopen naar de bezienswaardigheid van St Louis: de Gateway Arch, symbool voor de toegang naar het westen. De boog heeft een hoogte van 192 meter en men kan er in naar boven, Dat is een aparte ervaring. Van bovenaf heb je dan een uitzicht over de stad en de Mississippi. Het duurde even voor ik wat gewend was aan de hoogte en door de kleine raampjes naar beneden durfde te kijken, maar ik was niet de enige.
Onder de boog is een grote ruimte ingericht met bijzonderheden uit het dagelijks leven van de 19e eeuw. Veel bekende dingen ook: zoals het wasbord.
Zonder er veel bij na te denken kocht ik een kleine mondharmonica. Die kwam even later van pas toen we op een straathoek een man met een saxofoon aantroffen. Voor de foto van Raven Wolfe speelde ik nu op de mondharmonica.
Ondanks het feit dat we een heel stuk met de metro konden reizen was het nog een heel eind lopen naar de kathedraal (een pronkstuk uit het begin van de 20e eeuw); de moeilijkheid was dat we het hele stuk ook weer terug moesten lopen. Toen we uiteindelijk weer terug waren bij onze parkeerplaats konden we er tegenover eten in "the Old Spaghetti Factory". Die keten bestond toevallig veertig jaar, zodat we ook 40% korting kregen. Het gebouw trouwens was het gebouw waarin in 1820 de aansluiting van Missouri bij de VS gestalte kreeg. En zo is het aardig dat de geschiedenis van de VS eigenlijk van af het begin geboekstaafd is. Kom daar maar eens om bij andere landen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten