dinsdag 19 januari 2010

Eerste hulp

Op zondag ochtend maak ik meestal een wandeling, dit keer niet naar het Mastbosch, maar vanwege de smeltende sneeuw naar het Van Coothplein. Op de terugweg op de hoek van de Julianalaan stond een auto half op het trottoir geparkeerd. Toen ik probeerde er omheen te lopen zag ik de chauffeur staan bij een vrouw in een gemotoriseerde rolstoel. De rolstoel stond met een van de voorwielen op het trottoir, waar nog veel sneeuw lag en met de drie andere wielen op het fietspad. De vrouw, met verwarde haren hing een beetje scheef in haar zetel. Ze had een biljet van €10 in haar hand. De chauffeur van de auto vertelde dat de dame voor nog achteruit kon, haast niet verstaanbaar was en vroeg wat we konden doen om haar te helpen. De politie bellen? Maar wat is het nummer van de politie? Op mijn voorstel draaiden we de rolstoel op het fietspad en duwden het verdomd zware ding naar het tankstation honderd meter verder langs de Graaf Hendrik 3 laan. Daar kon de vrouw wellicht geholpen worden en anders de politie gebeld. Mijn hoop was dat het tankstation een acculaad apparaat zou hebben, zodat de vrouw in rolstoel na verloop van tijd weer zelfstandig verder zou kunnen. We zetten de rolstoel voor de ingang van het winkeltje van het tankstation en liepen naar binnen. De mensen daar keken nauwelijks op, maar ze konden ook niet helpen. Terwijl ik naar het telfoonnummer van de politie zocht, registreerde ik uit een ooghoek dat een van de pompbedienden het biljet van € 10 omwisselde voor twee pakjes sigaretten. Ik draaide 0800 8844, en kreeg te horen, dat de gesprekskosten van dit gesprek onder lokaal tarief vielen, en dat de kosten van mijn mobiele telefoon konden worden opgezocht op de website van mijn provider, voordat ik werd doorverbonden naar een centrale: als ik de politie in Amsterdam, Rotterdam of Den haag wilde spreken moest ik een 1 indrukken, voor de andere regio's moest ik wachten. Na enige tijd meldde de centrale zich en ik stelde me voor in Breda. Ik werd doorverbonden met de centrale van de regio WestBrabant en vertelde van de vrouw die met een vrijwel lege accu voor het tankstation stond.
Op dat moment registreerde ik dat de vrouw in kwestie haar olstoel weer in beweging had gebracht en wegreed... De politie vertelde me dat de melding zou uitgaan en ik legde verheugd de telefoon neer. De man van het tankstation vertelde dat hij de vrouw wel kende - al wist hij niet waar ze woonde. Maar ze kwam wel vaker voor sigaretten. Ondertussen had de rolstoel zo'n veertig meter afgelegd en stond weer stil, maar nu op de inrit naar het benzinestation. Ze blokkeerde bijna de weg voor een auto die er in wilde rijden. De rolstoel zette zich aarzelend weer in beweging en bleef een paar meter verder weer staan. Ik liep er heen en zei tegen de vrouw dat ze daar maar moest blijven staan, want de politie zou snel komen. Rookt u nog maar een sigaretje, mevrouw. Het vooruitzicht dat de politie zou komen om haar te helpen leek haar met vreugde te vervullen en ze bleef zitten waar ze zat. Ik liep weer terug naar het tankstation. Wat te doen? Moest ik nu wachten op de politie? Hoe lang zou dat kunnen duren?
Ik besloot maar naar huis te gaan.  
 

woensdag 13 januari 2010

Balkenende

Balkenende in de nesten zegt de krant vanmorgen, naar aanleiding van Jan Peters reactie op het rapport Davids. Niets bijzonders eigenlijk. Balkenende roept de ellende over zich af. Maar zien we het wel goed? Zou het kunnen zijn dat de arrogante houding van B. meer is dan emotioneel gestuntel. Zou het opzet kunnen zijn? Immers:
- Als de berichten van de laatste tijd kloppen dan oefenen de VS druk uit op Nederland om langer in Afghanistan te blijven.
- Het CDA (Balkenende en Verhagen) geeft aan aan die druk tegemoet te willen komen, trouwe volgelingen van de VS, net als in Irak, maar kunnen dat niet met de PvdA, wel met de VVD en misschien wel met de PVV.
- Bos en Balkenende waren nooit goede vrienden en als iets is bijgebleven dan bleek dat Bos een redelijk goede tot goede crisismanager is, waar Balkenende steeds op de achtergrond blijft.
- PvdA is tegen voortzetting van verblijf in Afghanistan en kan moeilijk dat standpunt opgeven.
- PvdA doet het slecht in de peilingen en dreigt bij de gemeenteraadsverkiezingen te worden weggevaagd; het CDA blijft als altijd vrijwel constant en heeft zelfs een aanwas van jonge leden.
Het lijkt voor het CDA het moment zich te ontdoen van de eeuwige rivaal PvdA.
Misschien is het gedrag van Balkenende wel niet zo naief als en stuurt het CDA weloverwogen op een breuk aan.
We zullen zien   

zondag 10 januari 2010

Constructiefoutje?

Waar onze straat eindigt is de toegang tot het waterstation. Twee HR-ketels moeten zorgen voor een ongestoorde voorziening van warm water voor de douche en de afwas. Nu, tijdens deze winterperiode, vragen de ketels wat extra aandacht. Als ik met de heer J. de ketelruimte bezoek valt ons oog op een niet onaanzienlijke plas water op de vloer. Is er een lek? Als we de zaak wat verder onderzoeken blijkt dat de afvoer van het condenswater naar het dak verstopt is.
De oorzaak is al gauw duidelijk. De twee HR-ketels staan hier niet veel langer dan een jaar of acht. De afgelopen zomer is een tweede afvoer voor het condens water aangebracht. Het condenswater loopt via een pvc-pijpje naar buiten en op het dak. Daar vormen zich een fraaie stalagmiet en een even fraaie stalagtiet van ijs. Dat gaat vrij snel met dit weer; het ijs met een diameter van toch al gauw 8 centimeter verstopt de afvoerpijpjes. Het condenswater vult de overloop en meer en loopt op de vloer van het ketelhuis. Wat te doen?
We gingen uiteindelijk, gewapend met een ventilator kacheltje en een verlengsnoer het dak op en verwarmden de afvoerpijpjes. Dat bleek voldoende: na enige ogenblikken konden we de ijspilaren afbreken en de openingen weer vrij maken.
We hebben er een nieuw aandachtspunt bij. Was dit te voorzien geweest bij het aanbrengen van de HR-ketels? Is het een constructiefoutje?  

Geleende tijd

Rodenko spreekt trouwens niet van voorgeborchte maar van de wachtkamer van de hel. Niet zo warm als de hel zelf... Het is een ruimte waar de mensen wachten tot er een beslissing is genomen over hun lot en waar ze elkaar vermaken met verhalen vertellen, waar de duivel zelf met genoegen naar luistert.
Hier wacht men niet op de hel, maar waarop wel eigenlijk?
Zoals mevr Br. die de viering van oud en nieuw doorbracht bij en vriendin in het dorp naast het onze. Ze constateerde dat het toch wel snel ging: vorig jaar waren ze met zijn zessen geweest en nu waren er nog twee over.
En mevr. P. nog steeds keurig netjes gekleed, een echte dame maar ze vergeet wel erg veel op het moment: mevr. P met wie rijdt u nu weer terug? Eh.. ik weet het niet, weet u het? Wie bent u? Het antwoord maakt niet zoveel uit; over drie minuten zal mevr. P het opnieuw vragen. Rijd ik meet u mee? Wie bent u? 
Daar zit ook mevr A. net bekomen van de dertiende chemokuur, haar oog is nu weer goed hersteld. Ze had er een hard hoofd in of ze er wel bij zou kunnen zijn vanmiddag.
En de heer en mevr P. Mevr. P. blijkt nu 94 te zijn. Ze beweegt zich maar moeizaam, maar haar hoofd is helder en ze wordt met tederheid verzorgd door haar 80- jarige echtgenoot. De heer P is wat dovig, zodat de communicatie steeds wat moeizaam is.
Ik heb ook een rol in ons dorp. Ik maak deel uit van de technixhe commissie. Ik word dan ook aangesproken op het functioneren van de verwarming en van de lift en...
We leven in geleende tijd zegt onze buurman. Een tijd waarin we bezig kunnen zijn met de dingen waarmee we bezig zijn en waarop nog maar weinigen zitten te wachten. Er gebeurt niets als we die dingen niet doen. Ook niet trouwens als we ze wel doen in de wachtkamer van het onafwendbare.

donderdag 7 januari 2010

Nieuwjaar

Het nieuwe jaar is alweer een week oud, maar zoals in Nederland gebruikelijk: mensen die elkaar voor het eerst in dit nieuwe jaar ontmoeten wensen elkaar allelei goede dingen toe. Gisteren was er een nieuwjaarsborrel voor de inwoners van ons dorp in het Mastbosch dat hier maar een steenworp vandaan ligt.
De weersomstandigheden waren niet erg gunstig. Het is koud en Nederland is al bijna door zijn strooizout heen, zodat in veel buurten de sneeuw van de vorige week nog steeds ligt en de oudere bewoners zich met enige zorg afvroegen hoe ze de gereserveerde ruimte moesten bereiken. Gelukkig waren er enkele moedigen die hun auto durfden te gebruiken zodat met enig passen en meten iedereen een plaatsje kreeg en de colonne voorzichtig rijdend en glijdend de weg naar het bos insloeg.
De bijeenkomst was druk bezocht: er waren 31 bewoners van 40 appartementen. En niet iedereen was er natuurlijk. Mevr. Pr. is inmiddels al geruime tijd opgenomen in Aeneas. En de heer en mevr M. waren er niet, want die waren voor een paar dagen naar Londen en zouden pas in Nederland op het vliegveld aankomen om vijf uur, als de borrel ten einde liep. Later zou blijken dat ze niet om een uur of zeven 's avonds thuiskwamen zoals ze verwachten, maar pas om half twaalf. Het was immers gisteren een chaos in het gebied rond Amsterdam en Haarlem door plotselinge, hevige sneeuw.
Mevr. E.R. was er ook niet; het gaat niet zo goed met mevr E.R. die zichzelf wat verwaarloost en bovendien wel veel geheugenverlies leidt.
Maar de stemming was geanimeerd. En terwijl men zo gezellig met elkaar zat te praten keek ik van de een naar de ander en dacht aan de verhalen die bij al die mensen hoorden; een ogenblik bekroop me een gevoel als keek ik naar een scene uit Helse Vertelsels van Paul Rodenko die zich afspelen in het voorgeborchte van de hel...