donderdag 31 mei 2018

Een aardigheidje

Voor de afspraak moest ik niet ver van St. Job in 't Goor zijn. Ik was ruimschoots op tijd op weg gegaan omdat de kans bestond dat er onderweg een zwaar onweer langs zou komen. Maar nu ik al zover was bedacht ik ter hoogte van de Lidl dat het wel aardig zou zijn een aardigheidje mee te nemen voor de gastvrouw die de afspraak had geregeld. Het was uiteindelijk de eerste keer dat ik haar nieuwe huis zou bezoeken.
Het was druk in St Job, een verrassend lange file in beide richtingen van en naar het stoplicht. Ik zocht enige tijd naar een parkeerplaats en vond die uiteindelijk voorbij het stoplicht naar links aan de kant van de weg. Ik wandelde terug de hoek om naar de Lidl en zag daar dat er bij de supermarkt voldoende parkeer ruimte was geweest als ik maar op tijd de file had gesneden en was overgestoken. De eerste objecten die ik na binnenkomst tegen kwam waren een aantal bloeiende plantjes in een keurige plastic verpakking, precies wat ik nodig had, dacht ik.
Met mijn vangst sloot ik me aan in de rij voor de kassa die slechts langzaam vorderde, en betaalde uiteindelijk. Toen ik buiten kwam en mijn vangst wat nauwkeurige bekeek, zag ik dat de blaadjes er wel erg slap bij hingen. Niet zo vreemd bij de heersende temperatuur van 28 graden.
Maar wat nu? Zo'n verwelkt plantje is zelfs niet bruikbaar als aardigheidje.
Gelukkig, bedacht ik, had ik nog een flesje water in de auto. Misschien had ik nog wel tijd genoeg om plantje en water bij elkaar te brengen.
Ik liep weer terug naar de auto en moest toen, gelet op het langsrijdende verkeer voorzichtig instappen. Ik pakte het flesje water en draaide de dop eraf. Met het plantje in de ene hand en het flesje in de andere goot ik voorzichtig  maar wel gedecideerd een scheut water in de pot en voelde tot mijn schrik dat het ongeremd in het kruis van mijn broek liep.
Het was nog niet zo eenvoudig om zittend in de auto met het flesje in de ene en het potje in de andere hand. een eind te maken aan het ongerief. Terwijl ik het flesje weg zette lekte het potje nog even door en zat ik in een plasje water. Enfin na enige tijd had ik de auto weer min of meer droog, het onbruikbare aardigheidje achter me in de auto en kon ik met een natte broek verder naar mijn bestemming.
Het was een lichtelijk gênante situatie en goed dat ik mijn gastvrouw al zolang ken.

maandag 14 mei 2018

Rijk

In het FD.weekend van 12 mei is een katern gewijd aan de mogelijk 'verpletterende' gevolgen van plotseling verworven rijkdom. Mensen die door erfenis of loterij plotseling beschikken over een zeer groot vermogen blijken daarmee niet noodzakelijk gelukkig te zijn.
Sommigen raken gedesoriënteerd, verslaafd aan drank, drugs of seks of vereenzamen, omdat ze niet weten hoe met dat geld om te gaan.
Gelukkig is in onze maatschappij van alles mogelijk. Er zijn dus ook al weer adviesbureaus die zich hebben gespecialiseerd in dit soort probleem gevallen, want 'hoe vermogender de familie, hoe groter de problemen'.
Het verhaal wil dat de eerste generatie het geld verdient, de tweede het beheert en de derde het opmaakt. Dat blijkt niet te kloppen. In vele gevallen is het juist de tweede generatie die het geld alweer opmaakt.
En toch hoopt iedereen op de hoofdprijs uit de lotto of de postcode loterij. Iedereen?
Voor de deur van de supermarkt stond een citroen stationcar Xsara. Hij had ruim 200 000 kilometer gelopen, was APK-gekeurd en werd aangeboden voor € 1250.
'Een koopje', zei ik tegen de man die ik iedere week daar tegenkom.
Hij liep eens om de auto heen, bekeek het interieur en constateerde toen:
'Hmm, kost alleen maar geld. Nee dan ga ik liever op mijn brommertje, dan kom ik overal waar ik wil wezen.'
'Ja, en je vrouw dan?'
'Die gaat mee op dat brommertje, geen enkel probleem. Wat moet ik met zo'n auto voor de deur?'
'Tja en dan moet je nog de verzekering en de motorrijtuigenbelasting...'
'Nee, kost allemaal geld, laat mij nou maar mijn brommertje.'
Zou hij meedoen aan de Postcode loterij?

Technologische ontwikkeling

In de zomer van 1688 beviel de koningin van Engeland van een gezonde jongen. Niets bijzonders zult u zeggen. Maar de (stief) schoonzus van de koningin vertrouwde de zaak niet helemaal. De koningin (Maria van Modena) was inmiddels al vijftien jaar met James II getrouwd en was zijn tweede vrouw.  Ze had voordien alleen maar miskramen en doodgeboren kinderen ter wereld gebracht. En tussen haar laatste zwangerschap en die van 1688 zat ook al weer 6 jaar. Daar kwam bij dat de nieuw geboren prins erfgenaam zou zijn van de Britse troon.
James II was in 1659 in Breda getrouwd met de protestantse, niet adellijke Anne Hyde en had uit dat huwelijk twee dochters overgehouden (Mary en Anne); zijn tweede vrouw was katholiek en dat bleek goed aan te slaan bij James. James werd ook katholiek, een gebeurtenis van geopolitieke betekenis.
De protestanten in Engeland waren daar ook niet erg blij mee.
Uit de correspondentie tussen de beide zussen Mary (die inmiddels in Den Haag zat als vrouw van stadhouder Willem III) en Anne kunnen we afleiden dat Anne het sterke vermoeden had dat het kind een ondergeschoven kind was, mogelijk in de kraamkamer binnengebracht in een beddenpan. haar argwaan werd versterkt doordat ze gedurende de zwangerschap nooit bij haar schoonzus werd toegelaten terwijl die zich aan het kleden was. Bovendien kwam het kind plotseling ter wereld terwijl Anne een paar dagen weg was. De argwaan bleef niet beperkt tot Anne. De geruchten waren zo veelvuldig dat James II een speciale bijeenkomst belegde waarin meer dan veertig edelen uit de naaste omgeving verklaarden dat het kind echt van Maria van Modena was. DNA testen waren toen nog niet mogelijk. DNA bestond in die tijd nog niet.

In 2018 kreeg ik een achterkleinzoon, waarvan al tijdens de zwangerschap was vastgesteld dat er een kleine afwijking in het hart was. Het kind kwam 'gewoon' ter wereld, zij het dat de bevalling plaats vond in h et ziekenhuis in Calais en dat de cardioloog binnen een uur na de geboorte aan de wieg stond. De ouders weten dat het in het eerste half jaar in Parijs zal worden geopereerd. Het kind zal daartoe per helikopter van Calais naar Parijs worden vervoerd.
Een wereld van verschil tussen beide geboorten. Het is een verschil dat ook de democratiserende werking van de technische ontwikkeling laat zien.