vrijdag 10 februari 2017

Rectificatie?

U had het al begrepen. Het bericht over Betsy DeVos van gisteren was nep: het was ontleend aan een stukje uit een satirische tekst in de Huffington Post.
Er is dus een redelijke kans dat het wereldbeeld van Betsy DeVos minder plat is dan het leek.
Maar dat ze nog wel wat problemen zal hebben de komende tijd lijkt duidelijk.

Ze (of iemand uit haar naam) begon op twitter met een vraag:

 Day 1 on the job is done, but we’re only getting started. Now where do I find the pencils? :)

Het antwoord liet niet lang op zich wachten: 

@BetsyDeVos At the store. Something you should know: we teachers buy pencils and supplies for our classes with our OWN money.

of: 

 @BetsyDeVos I think a grizzly bear came in at ate them all. Good thing you came to the rescue! 

en veel soortgelijks.

Wederom de Huffington Post.


donderdag 9 februari 2017

Gaat het nog goed met Amerika

Zomaar een paar berichten:
- Donald Trump heeft laten weten dat alle negatieve kritiek op zijn regering gelogen is. We komen dan in de wereld blijkbaar van de alternative facts.
- Omstreeks de inauguratie van Trump als president beleefde de klassieker 1984 van George Orwell een grote hausse in de verkoop. Zoals bekend schetst Orwell omstreeks 1949 de wereld zoals die er omstreeks 1984 uit zou komen te zien. In die wereld bewaakt het ministerie van Liefde (Minilief), zoals het ministerie in de nieuwspraak wordt aangeduid de orde en regels. Iedere afwijking wordt gestraft. Er is toenemende zorg over de ontwikkelingen in de VS.
- Betsy de Vos, de nieuwe minister van Onderwijs in de regering Trump die ternauwernood de benoemingsprocedure haalde, heeft om te beginnen opdracht gegeven om alle globes op de scholen plat te maken, zodat de aarde er precies zo uitziet als god hem heeft geschapen (dat hij plat zou zijn geschapen staat overigens nergens in de bijbel). En de bijbel is in de ogen van Betsy de Vos het beste wetenschappelijke boek dat ooit werd geschreven. (Dit bericht was een sarcastische blog bijdrage van de comedian James Schlarmann voor de Huffington Post. Het is dus goed mogelijk, nee zelfs waarschijnlijk,  dat dit een fake bericht was. )

Een platte aarde? Baarlijke nonsens?
Laten we toch even bij dit laatste bericht stilstaan. De idee van een platte wereld werd in de jaren vijftig ook gelanceerd: de wereld is een plat cirkelvormig voorwerp met de noordpool in het midden. Ik maakte mijn vader erop attent. Die verwierp de gedachte onmiddellijk en wel op de wiskundige overweging dat dan allang en uit ervaring zou zijn gemerkt dat de omtrek van de aarde op het zuidelijk halfrond (dat dan natuurlijk geen halfrond zou zijn maar ik heb even geen betere aanduiding) veel groter is dan op het noordelijk deel en dus zeereizen daar noodzakelijkerwijs langer zouden duren.
Weg dus met de opvatting van een platte aarde. Of toch niet geheel? Ik herinnerde me een boekje: Wegwijs in de Wiskunde: daar stond toch iets in over een platte aarde...
Ik heb dat boekje nog (wie wat bewaart heeft wat) en ja hoor. Er was een hoofdstukje gewijd aan het heelal van Poincaré. Stel u daarom voor.
Dit heelal ligt binnen een cirkel. In het middelpunt is de temperatuur tamelijk hoog, maar als u zich van het middelpunt verwijdert, wordt de temperatuur lager en bereikt op de omtrek het absolute nulpunt. 
Beweegt zich een voorwerp in deze wereld, dan wordt de grootte door de temperatuur beïnvloed. We nemen aan dat de lengte evenredig is met de temperatuur T. Op de omtrek is de temperatuur 0 en zal ook de lengte van een voorwerp tot 0 zijn verminderd. De breedte gedraagt zich als de lengte. 
De bewoners van deze wereld merken de temperatuur niet, ze hebben daarvoor geen zintuig, ze hebben ook geen thermometers (die hebben ook geen zin: als je geen orgaan hebt dat reageert op temperatuur heeft het geen zin die te meten). Maar in onze wereld is er geen verschil in uitzetting. Is iemand in het centrum 1,5 m lang, dan is hij dat in een kouder deel ook. Als zijn lengte is gehalveerd dan is zijn meetlat dat ook. Maar, zal iemand tegenwerpen (mijn vader bijvoorbeeld), hij zal toch opmerken dat op de omtrek de grootte nihil zal zijn? Het antwoord is dat hij de omtrek nooit zal bereiken. Want als iemand naar de omtrek gaat, zal zijn grootte - door ons gezien - afnemen; hoe dichter hij bij de omtrek komt, hoe vlugger de vermindering gaat. Voor hemzelf lijkt het alsof zijn stappen even lang zijn; voor ons lijken zijn stappen steeds kleiner te worden. Hoeveel stappen hij ook neemt, nooit zal hij de omtrek bereiken.          
Tot zover de schrijver (W.W.Sawyer). Wiskundig is er dus niets aan de hand met een platte aarde. In dit model van Poincaré zouden we niet weten dat we niet in een platte wereld leven als we geen thermometers hadden. DeVos moet dus eigenlijk ook alle thermometers verbieden en ons gevoel voor warm en koud. Dat zou trouwens een hoop verwarmingsenergie schelen.

Goed, Trump heeft inmiddels al enkele van zijn ideeën gelanceerd. Voor zover ik het kan overzien hebben de maatregelen - een muur op de grens met Mexico, verhoging van de import tarieven, immigratie-ban op mensen uit het midden-oosten, doorbreken van de handelsakkoorden - alle een effect dat tegengesteld is aan dat wat hij beoogt.
Niet alleen in Nederland maar ook in de VS zegt men dat Trump zichzelf in de voet schiet. Naïeve ideeën, maar net als de platte aarde leuke denkbeelden.

Aanhangers van die ideeën hier en in de VS beseffen onvoldoende dat onze welvaart bestaat dankzij enerzijds de internationale handel en anderzijds door de tolerante houding van onze beschaving tegenover de kennis en capaciteiten van immigranten. Die tolerantie heeft de dominantie positie van de VS op het gebied van wetenschap, techniek en economie mogelijk gemaakt. De snelle opkomst van Nederland in de 17e eeuw is te danken aan het feit dat Jodenvervolging in Duitsland, Hugenotenvervolging in Frankrijk, kettervervolging in Spanje en Engeland de wetenschappelijke top van Europa naar het tolerante Nederland werd gedreven, later terecht kwam in het tolerante Engeland en nog later in de tolerantie Verenigde Staten (denk even aan de atoombom en de joden vervolgingen). De neergang van iedere beschaving ging steeds gelijk op met toenemende intolerantie met name ten opzichte van ras, etniciteit en geloof, zoals we die nu zien groeien.

Nee ik geloof niet dat het goed gaat met de VS.

En voor wat het waard is: ook niet met Nederland. Het lijkt min of meer een spel: schelden op de EU, de euro, buitenlanders, incompetent geachte regeringen, etc., maar is het niet. Men is doelbewust aan het zagen aan de poten van onze maatschappij.
Het is daarbij kenmerkend voor het bestuurlijk onbenul van alle politieke partijen en voor de gevoeligheid van de kiezers voor het populisme dat vrijwel niemand aandacht heeft voor het effect van digitalisering en robotisering.
Maar daarover een andere keer.      

maandag 6 februari 2017

De dag na de superbowl

De verwachting was dat in de wedstrijd van de Patriots tegen de Falcons ongeveer 59 punten zouden worden gescoord met de Patriots algemeen favoriet.  Maar daar zag het eigenlijk vooralsnog niet naar uit. Vlak voor het einde van het eerste kwartier stonden de Falcons voor met 20 tegen 0. Goed voor mij want  in de loterij zou ik bij die score winnen. Er waren nog 3 seconden te gaan toen de Patriots hun eerste punten kregen: 28-2, weg prijs.
Het hele gezelschap was voor voor de Falcons, hoewel niemand daarmee eigenlijk een relatie had. Er was een uitzondering: Joyce kwam net als de Patriots uit New England. Haar sympathie lag bij de Patriots.
Voor haar was er op dat moment nog niet veel te juichen. Een groot deel van het gezelschap stond ondertussen slechts zo nu en dan naar het spel op de tv te kijken, er werd voornamelijk gepraat, gedronken en gegeten. In dit overwegend democratisch gezelschap kreeg ik verschillende malen te horen dat het niet goed ging met de VS.
Maar zie het spel kantelde en terwijl in de tweede helft de Falcons enkele dodelijke maakten kwamen de Patriots nu pas op dreef. Aan het eind van de speeltijd was de stand gelijk. In de verlenging maakten de Patriots het uit. Joyce was de enige die voluit juichte.
Na de wedstrijd was het bezoek eigenlijk binnen een kwartier verdwenen.
Wij zaten met de restanten. Nog wat wings, cuopcakes,salades, chips etc. Om half twaalf was alles weer normaal en vanmorgen herinnerden eigenlijk alleen de ballonnen en de cupcakes nog aan het feest.
Het was mooi weer zo op maandag morgen uitkijkend op het terras. Freerk genoot van een voor hem zelden voorkomende rust. We brachten de geleende tafel terug en een stapel platholders. Rijdend door de buurt waar de platholders thuishoorden zagen huizen met en huizen zonde Amerikaanse vlag. Freerk veronderstelde dat het Presidentsday was. Zou je aan de hand van de vlaggen het aantal Republikeinen kunnen tellen?
Rond elf uur werd de rust verstoord. Er was een computercrash en Freerk moest aan het werk.
Tegen half twaalf besloten we maar te beginnen aan de lunch om daarna op weg te gaan voor de 2,5 uur durende rit naar Sanford.
Onze vakantie zat erop.

zondag 5 februari 2017

Water

Het is de dag van de Superbowlparty. Dat betekent dat alles aan de kant moet en schoon voor de party begint. Daar hoort ook de patio bij. Nu is de patio aan het begin van ons verblijf voorzien van een nieuwe deklaag. Het blijkt dat deze deklaag waterafstotend werkt. Daardoor wordt de patio niet nat maar blijven de waterdruppels na het schoonspuiten ook als waterdruppels op het terras liggen. Dat droogt ook in de temperatuur van boven de twintig gisteren maar heel langzaam. Vanmorgen lag dus de patio er min of meer bij zoals hij gisteravond was achtergelaten: een plat vlak met plasjes water.
Hoe krijg je die weg?
Gelukkig is er een wisser - weliswaar niet direct voor dit soort oppervlakte, maar alleszins bruikbaar.
Het doet je denken: zijn er geen alternatieve mogelijkheden.
Je zou het water er af kunnen blazen met de slang bijv. van een stofzuiger andersom gebruikt (de stofzak er uit halen!),

of een stofzuiger gebruiken die ook water kan opzuigen. We hadden er zo een in Teteringen. Zwaar maar bruikbaar.

En tenslotte zou je er een waterzuigende robot op los kunnen laten. Deze laatste mogeelijkheid leidt tot speculatie. Freerk ziet het al gebeuren - er is immers geen afscheiding langs het zwembad - de robot die over de rand van het zwembad kiepert en dan gewoon door blijft zuigen. Het hele zwembad leeg, en als je thuis komt staat de robot op de bodem van het zwembad nog wat na te gorgelen.

We zijn het met elkaar eens: de vraag die rijst : waar blijft het water?

Het geheel doet even denken aan de Mythbusters die dit soort situaties op uitvoerbaarheid testen. Maar wellicht nog meer aan de baron van Munchhausen. Die bereikte immers - achtervolgd door het Turkse leger - nog net de poorten van Wenen die bezig waren te sluiten. De poort werd in mijn beleving afgesloten door een vallend hek of valdeur. De baron reed door tot aan de fontein midden in de stad en liet zijn paard daar drinken. Het paard bleef maar drinken. Tot de baron eens achterom keek en zag dat de achterste helft van zijn paard buiten de poort was achtergebleven. De valdeur had zijn paard doormidden gesneden. In de haast had de baron daar niets van gemerkt. Ik zie nog de tekening van het gebeuren voor me.
Maar ach dat zijn de verhalen van vroeger.
Nu probeer ik het terras maar met de wisser in de hand droog te maken.

vrijdag 3 februari 2017

Vergissing

Het is me niet geheel duidelijk, omdat er iedere keer ook andere dingen tussen komen, maar als ik het goed heb speelt Betty tweemaal in de week bridge in een ruimte naast de Joodse academie vermoedelijk met adres Hood Road. Dat was ook vandaag het geval en opdat Anneke en ik van de auto verder gebruik kunnen maken rijd ik dan als een soort privéchauffeur van Betty.
Anneke wilde naar een winkel Sur la Table, maar ik vergiste me toen we Betty hadden afgezet en ging een stoplicht te vroeg rechtsaf. Op zich geen punt, ik moest alleen een stukje omrijden.
Maar, zei Anneke, we kunnen ook wel naar Bed, Bath and Beyond.
BB&Book is ook weer een keten van warenhuizen, maar met een voor mij onduidelijk assortiment. Bed en Bath lijkt duidelijk genoeg om iets te zeggen over de producten die men daar kan krijgen, maar door het Beyond worden de grenzen van wat men daar kan kopen onduidelijker, Dat loopt van stofzuigers via tuinstoelen tot beddegoed. We reden dus door naar Bed, Bath and Beyond en omdat het daar druk was liet ik Anneke uitstappen en ging zelf de auto parkeren. In de verwachting dat ik haar wel weer tegen zou komen wandelde ik op mijn gemak langs de verschillende stellingen en  kwam daardoor door de afdeling schoonheidsmiddelen.
Voor een van de stellingen stond een vrouw van zekere leeftijd. Er was verder niemand in de buurt, de vrouw stond haar hele arm in te smeren met een middel uit een van de uitgestalde flesjes of potjes.
Het leek me een beetje vreemd en toch ook weer niet aardig voor degeen die het betreffende middel wilde kopen. Die zou wellicht een aangebroken fles meekrijgen. Maar misschien is het wel heel gewoon om dingen op die manier uit te proberen.
Ik vroeg of ik mocht passeren, ze keek verontschuldigend op en zei:
Sure, terwijl ze aan haar arm rook. Ik kon het weer niet laten.
Do you like the smell?
Ze keek me even aan en strekte toen haar arm uitnodigend uit. Ik ging op de uitnodiging in en rook.
What do you think?
En op mijn weinig enthousiaste reactie:
So, so eh?
Ik bevestigde dat het niet mijn keus zou zijn.
En terwijl ik me omdraaide om verder te lopen hoorde ik haar zeggen:
Thank you, I wasn't sure but now I will take something else.
Ik kwam kennelijk op het juiste moment langs.

donderdag 2 februari 2017

Ginger

Anneke wilde in deze weken nog eens naar het Norton museum of Art. Als ik het goed begrepen heb in de eerste plaats voor de museum winkel. Haar animo nam af toen bleek dat het museum - in West Palm Beach - bezig was met een ingrijpende verbouwing, een verbouwing die wel zal duren tot  ver in 2018. Gedurende de verbouwing zal de museum winkel gesloten zijn. En bovendien gaat het pas om 12 uur open.
We besloten toch die kant uit te gaan, een trip van ca. 20 km. Maar op dit moment kijk ik niet meer op van een ritje meer of minder. De auto van Betty rijdt comfortabel en ik ken de omgeving inmiddels aardig. Dus nadat ik Freerk weg had gebracht pikte ik Anneke op voor de reis naar het zuiden. Een van de dingen die me iedere keer weer verbaast is de hoeveelheid verkeer die de wegen hier bevolkt. Er zijn op niet al te grote afstand van elkaar verschillende min of meer parallel lopende wegen noord-zuid. Daar is in de eerste plaats Military Trail een weg met 2x drie rijstroken; dan meer naar het oosten de AltA1A, idem; nog meer naar het oosten de US1 die iets smaller is maar nog altijd 2x 2 rijstroken heeft. De US1 trouwens, is een weg die zich niet beperkt tot Florida maar vlak langs de kust doorgaat tot de omgeving van New York. En dan is er tussen Military Trail en AltA1A ook nog de I(nterstate) 95, een snelweg waarop je meestal 65 m/ph ofwel ongeveer 105 km ph mag rijden tegen op de andere wegen 35 tot 45. Lang alle vier deze noord-zuid verbindingen is een constante dichte stroom van verkeer bezig.
Goed wij namen dus de I95 en die bracht ons rond half elf in City Place, een omgeving die wij wel gezellig vinden. Met een aaneensluiting van winkels en eet- en drinkgelegenheden. Alleen op de tijd waarop wij daar rond flaneerden was nog maar een deel van de zaken open. Gelukkig was het mooi weer want dezer dagen gaat er een koudegolf over Florida. De temperatuur 's morgens om 8 uur is omstreeks 8 graden, niet veel verschillend van die in Breda. De zon stuurt echter de temperatuur al gauw in de buurt van de 20 en dat is goed uit te houden.
Het is vervelend dat Barnes and Noble inmiddels hier verdwenen is. Veel vestigingen van B&N zijn trouwens verdwenen. Maar nu zien we dat ook Macy's wordt gesloten. Macy's is zo'n warenhuis waar je alles kunt kopen, Maar op dit moment gaat het kennelijk niet zo goed als vroeger. Dat moet een klap zijn voor City Place.
Voor alle zekerheid controleren we of Sweet Ginger er nog is, Sweet Ginger is een oosters restaurant, waar Freerk en ik enkele jaren geleden terecht kwamen, terwijl Betty en Anneke door Macy's dwaalden. We namen een biertje, maar de oosterse schone bleek een geweldig verkooptalent te hebben. Ze smeerde ons in de kortste keren een paar heerlijke loempia's aan en toen Betty en Anneke zich bij ons voegden kletste ze tot we een hele lunch verwerkten. Sindsdien is Sweet Ginger een vast punt als we op City Place komen.
Sweet Ginger is er nog. We werden nu geholpen door een meisje dat bekende uit Indonesië te komen, toen we vertelden dat wij in Nederland woonden. Een gemeenschappelijk verleden dus. Ook deze Ginger medewerkster hield niet op de kwaliteit van haar producten aan te prijzen, Het aardige van Sweet Ginger is dat de maaltijden - naast heerlijk - nog te overzien zijn en niet voorzien van de haast onvermijdelijke 'sides'.
Het Norton museum was inderdaad duidelijk bezig met een verbouwing, er waren nog een paar zalen toegankelijk, maar daar stond tegenover dat de toegang zolang als de verbouwing duurt gratis is.
We gingen terug naar het noorden langs de US1 in een heel wat trager tempo.