vrijdag 30 mei 2014

Ochtendritueel

Als ik na mijn ontbijt bij Benna binnenstap zit zij zoals gewoonlijk aan de thee en leest een boek op haar e-reader. Als ze me ziet zegt ze: ah, ik zal meteen koffie zetten. En inderdaad ze staat op en als ze na enige ogenblikken terugkomt klinkt uit de keuken het vertrouwde gepruttel van een koffiezetapparaat. Mijn komst is ondertussen niet onopgemerkt gebleven: Benjee en Gavroche verdringen zich om mijn aandacht. Gavroche zal dat trouwens niet doen zonder zijn speciale speeltje: een knoop van touw. Dat speeltje zoekt hij al op als hij me door de glazendeur ziet aankomen. Dat hij geaaid wil worden vind ik tot daar aan toe, maar dat hij daarbij voortdurend zijn voorpoot op mijn dij legt hinderlijk. Niet alleen dat die poot gebruikelijk vuil is, maar ook, omdat, als ik het toesta hij dat opvat als een uitnodiging om verder te gaan en met beide poten op mijn schoot komt en zijn kop in de richting van mijn gezicht beweegt om zijn aanhankelijkheid met zijn tong te belijden. Dat hindert mij bij het lezen en Gavroche is een flinke hond. Nog niet zo groot dat hij zijn kop op tafel kan leggen, maar veel scheelt het niet. Zijn omvang maakt dat het wat moeite kost om hem van me af te houden. Benjee staat ondertussen te blaffen dat hij ook geaaid moet worden. Maar na verloop van tijd lukt het toch om ze beide te kalmeren. Dan zijn zowel Benjee als Gavroche weer aan mijn aanwezigheid gewend en gaan ze zich bezig houden met hun eigen bezigheden die voornamelijk bestaan uit slapen naar het schijnt.
Inmiddels is de koffie klaar en onder het genot van de koffie lezen Benna en ik verder in onze eigen literatuur. Wat een rust. Maar niet voor lang want dan beginnen Benjee en Gavroche plotseling te blaffen. Zij hebben geregistreerd dat er boven iemand in beweging is gekomen. Inderdaad Georges komt beneden. De beide honden zijn inmiddels in een oorverdovend geblaf uitgebarsten. Daartegen helpt ook de interventie van Benna niet. Hier moet Georges zelf optreden.
Georges slaagt er in om de honden te kalmeren, maar ziet dan dat er voor de buitendeur een kat staat te wachten: White wil naar binnen. Als Georges de deur opent rent Benjee gauw naar buiten. Hij komt weer terug na een desbetreffende opdracht en Georges doet de deur weer dicht. Op dat moment heeft de kat Brigitte zitten wachten om te melden dat ze naar binnen wil. Georges laat ook haar binnen en sluit de deur weer. Niet voor lang want ondertussen komt Garfield op zijn dooie gemak aan gelopen. Ook hij wil naar binnen. En Georges doet de deur opnieuw open. De katten gaan onderweg naar de keuken voor hun eten en Georges gaat zitten. Dat is het moment voor Gavroche en Benjee. Zij klimmen bij hem op schoot en krijgen hun dagelijkse knuffel. De dag is begonnen.

zondag 11 mei 2014

Calorieën

Zwaarlijvigheid is iets waar we niet aan willen. Daarom proberen we ons gewicht een beetje te beheersen. De meest eenvoudige manier om dat te doen is van alles een beetje minder, maar vooral van de calorieën. Er zijn mensen die denken dat er goede en slechte calorieën zijn, maar dat is onzin. Een calorie is gewoon de hoeveelheid warmte die nodig is om bij 1 atmosfeer 1 gram water te verwarmen van 14,5 -15,5 graad Celsius. Je gewicht beheersen doe je dus door iets (of veel) minder calorieën tot je te nemen dan je nodig hebt, pardon dan je gebruikt. Nu is het gebruik afhankelijk van je activiteit en van je leeftijd. Hoe ouder je bent hoe minder energie je zult gebruiken. Zwaarlijvigheid is dan ook in de eerste plaats een kwestie van leeftijd en zelfbeheersing.

Dit alles is bekend, maar wat doe je als je zoals ik houdt van lekker eten en drinken en als je in je jeugd is voorgehouden dat je je bord moet leeg eten en dat je beleefd moet zijn? Je beheerst je zelf en je eet gewoon wat minder. Want je bent ook opgevoed met discipline, nietwaar? Maar ja.

Ik stapte dus op de weegschaal en constateerde dat ik weer iets minder calorieën moest nuttigen. Dus maar geen koekje bij de koffie maar laten staan en bij de lunch een klein stukje kaas en vanavond maar een borreltje.

Na de middag kwam echter de buurvrouw met haar nieuwe i-pad. Anneke is inmiddels expert in het gebruik van de i-pad, dus die liet zien hoe de buurvrouw apps moest gebruiken en evt. zou moeten installeren. En ook natuurlijk hoe ze haar e-mail moest oproepen. Alleen daar ging iets mis.

Want voor het installeren van de e-mail moet je een gebruikersnaam en een wachtwoord hebben. Ik werd erbij gehaald, maar als het wachtwoord onbekend is is het lastig te raden en zonder werkte het niet. Een ding blijkt bij sommige mensen lastig: waarom zou je zoveel gebruikersnamen en wachtwoorden moeten hebben. Men staat er eenvoudig niet bij stil dat we vroeger rond liepen met een bos sleutels (veelal nog steeds trouwens), voor iedere deur en iedere kast een. Als men naar de schuur loopt om zijn fiets te pakken neemt men een sleutel mee en de kans is groot dat dat een andere is dan de sleutel van de voordeur of die van de kluis. Het internet is net als de reële wereld. Voor iedere deur die je opent of sluit, heb je een sleutel nodig. De sleutel hangt bij het internet niet aan een sleutelring maar aan je gebruikersnaam: het is je wachtwoord.

Toen bleek dat de buurvrouw haar gebruikersnaam en wachtwoord niet paraat had, gingen we naar boven want zei de buurvrouw dan kunnen we meteen een glaasje drinken. Zo gezegd zo gedaan. Nadat het wachtwoord probleem was opgelost kregen we een glas wijn met een bakje met nootjes; het gesprek kwam op gang en toen nootjes op waren kregen we een volgend glas wijn met speciale cassave chips van de Aldi - want dat waren de beste -. De calorieën kwamen in grote getale binnen... De buurman kwam op dreef en liep nogmaals met de wijnfles rond...

We waren op tijd thuis en gingen toen aan de maaltijd die grotendeels was voorbereid.

Morgen gaan we echt wat minder calorieën tot ons nemen. Hoewel... morgen krijgen we onze kleinzoon op bezoek en die heeft al aangegeven dat hij ergens wil gaan eten. Houd je dan maar eens in...

maandag 5 mei 2014

Toevallig

Het is niet zo vreemd dat op een verjaardag (een deel van) het gesprek gaat over geboortedata. Uiteindelijk: wanneer zou je daar anders over moeten praten? Het blijkt dat onze aandacht steeds weer wordt getrokken door datums die samen vallen of die een bepaald patroon suggereren. Zo vertelde iemand dat ze iemand kende die drie kinderen had gekregen op dezelfde datum maar met een tussenpoos van een of meer jaren. Dat is op zichzelf natuurlijk een fenomeen om even bij stil te staan. De eerste vraag die zich eigenlijk opdringt is of de ouders van die kinderen 'het' maar één keer doen per jaar en dan op een vaste dag? We hebben een haast niet te onderdrukken neiging daarin een patroon te zien.
De uitkomst is het resultaat van een aantal toevalligheden, als men in aanmerking neemt dat maar weinig mensen precies kunnen bepalen wanneer hun zaadcel de goede eicel tegenkomt, dus waneer een bevruchting precies plaats vindt. Een zwangerschap duurt wel gemiddeld 9 maanden, maar het komt niet zoveel voor dat tussen bevruchting en geboorte precies 270 dagen zit.
Toevallig dus?
Zo ontmoetten wij op een gegeven moment iemand die we jarenlang tot onze vrienden rekenden en die geboren bleek te zijn op dezelfde dag van hetzelfde jaar als Anneke. Toevallig?
Toeval zou ik willen omschrijven als het samenvallen van gebeurtenissen, waarvan men aanneemt dat de kans klein is dat ze samenvallen en zonder dat bekend is of het samenvallen bedoeld was.
Toevallige gebeurtenissen vinden zonder ophouden plaats. De meeste ervan worden door ons niet opgemerkt. Niet veel mensen staan er immers bij stil, denk ik, hoe toevallig het is dat ze rijdend op een weg juist die auto's tegenkomen die ze tegenkomen. Anders wordt het als we onderweg een bekende auto tegenkomen. In dat geval zeggen we al gauw: da's ook toevallig.
Ons geloof in toeval wordt danig op de proef gesteld als een bepaalde gebeurtenis zich herhaalt. Als iemand tien keer achtereen munt gooit (maar voor kruis geldt hetzelfde) is men geneigd te zeggen, dat kan geen toeval zijn. Toch is dat precies de situatie die ontstaat als men in een afvalsysteem van tien ronden munt laat bepalen wie wint.
Het is onze neiging tot causaal denken die  probeert in toevallige gebeurtenissen een samenhang te ontdekken. En zo: als we iemand tegenkomen die op dezelfde dag geboren blijkt als wij, zien we een patroon en rijst al gauw de vraag is dat toeval? De kans echter dat we zo iemand tegenkomen is vrijwel* even groot als dat we iemand tegenkomen die geboren is op een datum die 5, 19 of 28 dagen verwijderd is van onze geboortedatum. Alleen valt die samenloop van gebeurtenissen niet op. Was het feit dat iemand 22 dagen eerder geboren werd dan ik nu toeval of niet?

* Vrijwel gelijk want het aantal geboorten verspreid over de maanden is niet constant. Ook de spreiding over de dagen is niet constant. Zo bleek dat er over geheel 2012 in het weekend minder kinderen werden geboren dan door de week.