maandag 20 mei 2013

Sociaal

Social media is de term tegenwoordig. Ik probeer zo goed mogelijk te volgen wat er om me heen gebeurt. En met meer dan 70 vrienden op facebook gebeurt er heel wat. Het mooie is dat ik nog nooit zoveel gelukwensen heb gehad met mijn verjaardag als nu, nu ik op facebook bereikbaar ben. Facebook is een groot goed. En ik heb contacten over de hele wereld. Ik ben natuurlijk niet de enige. Iedereen op facebook heeft een groot aantal contacten.
Facebook is ook een geweldige plaats om je foto's op te zetten: te delen is het toverwoord van vandaag. Als ik zo door de foto's van mijn vrienden blader woon ik in een gelukkige wereld. Toegegeven: het merendeel van mijn vrienden is een generatie jonger dan ik. De foto's wijzen op een gelukkige generatie. Het zijn vooral lachende gezichten van mensen die op een feestje bij elkaar komen. Is dat de wereld van vandaag: een lachende gelukkige wereld vol jonge mensen? Geen verdriet, geen zorgen, geen crisis. 
En ook hier: ik moet toegeven, dat veel foto's worden genomen op het moment dat mensen die ver van elkaar wonen, elkaar weer zien na (al dan niet) lange tijd. De blijdschap van de ontmoeting, waard om te behouden voor het nageslacht. Want hoe zit het met de buurman of buurvrouw die ik dagelijks op straat, op de trap, in de lift tegenkom? Als ik er eens over na denk heb ik in mijn verzameling nauwelijks een foto van hen. Hoe is het eigenlijk met die mensen dichtbij?
Gistermorgen zat ik met Georges bij mooi weer, dat wel, een kop koffie te drinken. Er stak een gevlekte hond zijn kop om de hoek, en op mijn vraag van wie is die hond? moest Georges het antwoord schuldig blijven. Ik denk van de buurman zei hij, maar misschien ook wel van die andere. Heb je wel eens contact met die buurman? Nou eigenlijk niet, we steken wel eens een hand op als we elkaar zien, maar een praatje maken is er niet bij.
Wellicht in Frankrijk nog sterker dan in Nederland wonen mensen steeds meer op zichzelf. Contacten worden steeds meer schaars, men maakt de contacten elders. Maar hoe werkt dat met die vrienden op afstand? Kan ik ook een beroep op hen doen als ik in moeilijkheden zit?
Of is het oude spreekwoord nog steeds van kracht en is een goede buur beter dan een verre vriend (zelfs als hij op facebook bereikbaar is?)