donderdag 23 december 2010

Cobie

De weersomstandigheden waren niet erg florissant toen we dit keer naar Den Haag gingen. Hoewel ons stoepje geveegd was, moesten we naar de bushalte toch het grootste deel door de sneeuw waden. Zelfs op dit vroege uur was de sneeuw bezig steeds zachter te worden. Het was niet erg duidelijk hoe de dienstregeling was. Voor Breda en Noord-Brabant was het nog geen vakantie, maar Veolia had deze week eigenlijk al de vakantieregeling in gezet. Had de discussie met de gemeente nu wel of niet wat opgeleverd? Hoe dan ook het duurde niet zo lang of we konden gewoon in bus 5 stappen en kwamen ruim op tijd op het station aan. De NS had wel een aangepaste dienstregeling, maar verstrekte een gratis kopje koffie vanwege het winterse ongemak. Onze trein die aangepast om 9.09 ipv 9.10 zou vertrekken, had volgens de aankondiging ong. vijf minuten vertraging. Het was ruim kwart over 9 voor we in konden stappen. We hadden ons net geïnstalleerd toen het licht uitging. Dat gaf al een gevoel dat er iets niet helemaal naar wens ging. Een of twee minuten later ging het licht weer aan, maar de trein bleef staan. Nog even later werd iedereen verzocht uit te stappen en plaats te nemen in de trein aan de andere kant van het perron. Onze trein was kapot. Die andere trein zou weliswaar geen intercity zijn, maar hij zou ons wel in Den Haag brengen. Reizigers vormen een gewillig volkje en dus stapte iedereen zonder morren over. De conducteur maande ons daarbij aan tot spoed want hij wou nu eindelijk wel eens vertrekken. Toen we goed en wel reden, kwam de boodschap door dat de reizigers in treinstel 2 geen verwarming hadden; als zij warm wilden zitten moesten ze maar elders een plaats zoeken. De conducteur had er overigens geen idee van hoe laat we aan zouden komen. De reis verliep verder zonder veel hindernissen: we waren tegen elven in Den Haag - inmiddels drie kwartier later dan anders. Ook hier was de dienstregeling enigszins in de war: tram 1 bleek niet te stoppen voor het station. Na enig heen en weer vragen bleek dat we met lijn 16 één halte mee konden gaan om bij de volgende halte op lijn 1 te stappen. We hadden pech.
We konden lijn 1 voor ons uit zien rijden zodat we die misten. Lopen of wachten? Toch maar wachten. In Den Haag lag vandaag zeker zoveel sneeuw als in Breda en dan betekent wachten toch een geleidelijk afkoelen van de voeten. Ik keek eens op mijn horloge en bedacht dat Cobie echt om twaalf uur zou willen eten. Het was bijna tien over elf toen we op lijn 1 konden stappen, die ons weliswaar niet op volle snelheid maar toch zonder verder oponthoud naar de Scheveningseweg bracht, vanwaar we nog een paar minuten door de sneeuw moesten waden naar het huis waar Cobie woont. Het was nu bijna half twaalf. We werden ontvangen met de mededeling dat Cobie deze ochtend een beetje laat was. Het was niet zeker of ze al klaar was. En inderdaad toen we boven kwamen zat Cobie nog onder de douche. Tegen tien over half twaalf konden we binnenkomen. Maar veel meer dan een begroeting en een kopje koffie zat er niet in. Tegen twaalf uur zei Cobie: als je het niet erg vindt... We begrepen de hint, liepen met haar naar beneden naar de eetkamer en namen afscheid.
Nu weer terug met lijn 1 naar de Kneuterdijk voor onze lunch bij Garoeda. Toen we daarna (en na nog wat boodschappen) weer terug gingen naar de tramhalte bleek dat we met lijn 15 of 16 naar het Centraal Station moesten. Dat was niet zo erg want de intercity naar Venlo vertrekt normaliter vanaf het CS. Alleen vandaag niet. De intercity's naar Venlo waren uitgevallen. Er was wel een trein naar Dordrecht. We hadden geluk, want in Dordrecht hoefden we maar een goed kwartier te wachten op de aansluiting naar Breda. En opnieuw bood de NS ons een gratis kopje koffie aan te verkrijgen bij de kiosk. We waren om bijna half zes weer thuis.
Een dagreis voor een bezoek van ca twintig minuten. Maar Garoeda vergoedt veel.

dinsdag 14 december 2010

Kerstboom

Het moest ervan komen. Ergens tussen Sinterklaas en Kerstmis moet de kerstboom geplaatst worden. We hebben sinds we in dit dorp wonen een kunstkerstboom. Dat is handig; vroeger kochten we een echte kerstboom bij een neef van de buurman en nog vroeger ergens in de stad. We hebben zelfs één keer een kerstboom gekocht met een vriendin samen. Bij ons stond de boom tot en met eerste kerstdag en toen brachten we hem weg naar die vriendin. Dat was milieubewust handelen. Zolang we nog niet in dit dorp woonden werd de kerstboom met kluit en nadat hij zijn werk had gedaan in de tuin geplaatst. Soms ging dat goed en 'sloeg hij aan', maar vaak lukte dat niet en dan kwam de verdroogde kerstboom voor verbranding in aanmerking. Al hebben we wel eens een kerstboom gehad die in verdorde toestand een paar jaar bleef liggen. Een keer hebben we besloten dat de kerstboom toch wel overdreven was en besloten we een kleintje te nemen. Toen ik op de fiets terugkomend van mijn werk in de stromende regen onderweg een handzaam boompje had gevonden van ongeveer 40 cm hoog, bleek bij thuiskomst dat Anneke hetzelfde had gedaan. Dat jaar hadden we twee kerstbomen.
Dat is allemaal niet meer nodig. In dit dorp hebben we één echte centrale kerstboom die staat bij de ingang en een kerstboom comité dat zorgt voor de versiering. En in ons huis hebben we dus nog een extra kunstkerstboom. Een mooi exemplaar van ongeveer 140 cm hoog, met een stam uit drie delen en opvouwbare takken. Verlichting is ingebouwd, dus we hoeven niet te zoeken naar de kaarsen. Maar ondanks zijn afmetingen maakte de uitgevouwen kerstboom een kleine indruk. Hij moet ergens op zeiden we. hij stond toch vorig jaar ook ergens op? Ja dat is waar maar dat was op het kampeertafeltje en dat staat in Frankrijk. Het is toch wat omslachtig om dat tafeltje op te halen. Weet je wat? We gaan naar Ikea en kopen een kerstboomtafeltje.
Zo gezegd zo gedaan. Het was druk bij Ikea, maar we vonden toch een parkeerplaats niet ver van de ingang. Enige tijd later liepen we de woonkamer afdeling binnen en het eerste wat ik zag was het ideale tafeltje. Vierkant goede afmetingen, €4,99. Zo gauw kun je echter geen tafeltje kopen dus we liepen de hele route door meubels, keukens, kantoren... Totdat er omgeroepen werd dat we onze auto moesten verplaatsen. Dan blijkt dat de route door Ikea ook wel wat bezwaren heeft: ik moest nog langs de slaapkamers, kinderafdeling, serviesgoed, verlichting, huishoudelijke apparatuur, dekbedden en magazijn voor ik via de kassa bij de garage kon komen om de auto te verzetten - hij stond blijkbaar op een plaats die bedoeld was als doorgang. Toen ik Anneke weer had terug gevonden bij de koffie zijn we weer langs de huishoudelijke dingen, enz. maar rechtstreeks naar het magazijn gelopen en hebben dat eerste tafeltje meegenomen.
We waren binnen twee uur weer thuis.
Het is een uitstekend tafeltje en nu een indrukwekkende kerstboom.