zondag 26 juni 2011

St Jan

St Jan is een feest waar we min of meer toevallig tegen aan zijn gelopen. Inmiddels zeker tien jaar geleden werkte een van onze kennissen op de vrije school in Oosterhout. Daar werden nog feesten gevierd als het planten van of het dansen om de meiboom. Maar ook St. Jan. Onze kennis had mij uitgenodigd om de nodige toepasselijke liederen met de trekharmonica te begeleiden. Liederen als: Hier is onze fiere Pinksterblom, etc. Omdat mijn repertoire beperkt is en men niet steeds doorhad dat de toonsoort van de trekharmonica dominant was liet mijn begeleiding nog al eens wat te wensen over. Desondanks werd ik ook uitgenodigd voor het feest van St Jan, waarvoor een heus vuur werd aangelegd ergens in de bossen tussen Oosterhout en Dorst. De kinderen mochten onder begeleiding over het vuur heen springen. De oudste kinderen eerst en naarmate het vuur kleiner werd mochten ook de kleinere kinderen.

Buiten het verband van de vrije school ben ik het St Jansfeest niet meer tegen gekomen. Totdat bleek dat Benna wel degelijk het feest van St Jean vierde. Ze had daar een heel duidelijke aanleiding voor: met St Jean kon het snoeihout van het afgelopen jaar worden verbrand. (Overigens heeft Benna niet zoveel aanleiding nodig om een feestje te bouwen). De afgelopen week was het nogal buiig geweest, althans in Nederland. We waren dus benieuwd hoe de situatie in Frankrijk was. Maar Benna zag geen aanleiding speciale maatregelen te nemen. Het was daar de hele week droog geweest en de verwachtingen waren niet ongunstig. Het wachten was alleen op de vrienden die zouden meedoen en op voldoende duisternis voor barbecue en vuur. Daardoor kregen we pas om goed tien uur iets van de barbecue., waardoor zeker de Nederlanders al met een gevoel van honger rondliepen en dat gevoel probeerden te onderdrukken met chips e.d.

Nog tijdens de barbecue vielen de eerste druppels, maar het zette niet erg door, dus het vuur kon tegen half twaalf worden ontstoken. En ook hier sprongen de jongeren over het vuur, zij het dat de jongeren hier allemaal boven de 18 waren en zich niet meer lieten begeleiden.

St Jean is de naamdag van Johannes de Doper, maar het verband met het vuur is onduidelijk. Johannes kwam aan zijn eid doordat zijn hoofd werd opgediend...

woensdag 1 juni 2011

Lamp

Onze huiskamer werd verlicht door twee staande lampen. Vroeger zou je ze mogelijk hebben aangeduid met schemerlampen. Maar echt schemeren kun je hier niet bij. De beide lampen hebben een halogeen gloeilamp van 300 W. Ze moeten zorgen voor de algemene verlichting en daar zorgden ze dan ook voor. Toch geven ze maar beperkt licht in de hoek waar wij meestal koffie drinken en lezen: bij het raam. We hebben dus een tijdlang rondgekeken naar een lamp die zou passen bij onze ideeën en toen we die vonden hebben we hem zonder verder veel na denken besteld. De lamp kon bevestigd worden aan het lichtpunt, waaruit al sinds we hier wonen twee draadjes uitnodigend uitsteken. de lamp was niet in voorraad en werd besteld. Meestal, werd ons verzekerd, duurde de levering niet langer dan een week. Dus toen hij er zes weken later nog niet was hebben we enige druk uitgeoefend op de leverancier en ziet: vorige week vrijdag werd ik gebeld dat de lamp was aangekomen. Ondertussen had ik wel even mijn gedachten laten gaan over de vraag of de bevestiging van deze lamp wel zo eenvoudig was als ik me in eerste instantie had voorgesteld. En inderdaad toen ik de lamp opgehaald had en uitgepakt bleek dat de bevestiging niet zomaar kon plaats vinden aan de aansluitdoos in het plafond. Ik moest twee gaatjes boren in het plafond. Ik besloot dat uit te stellen tot de volgende ochtend.

Zaterdag moest Anneke naar Zundert; ik bracht haar weg; op dat moment verwachtte ze dat ze wel met iemand mee terug kon rijden. Dus ik had voorlopig de tijd en deed boodschappen bij Dirk van den Broek, waar ik toch in de buurt was. Toen die waren uitgepakt reed ik door naar de gereedschapszaak voor twee nieuwe betonboortjes. De beste die je hebt zei ik tegen de man van de winkel. Hij zei: meneer dit zijn de beste, maar als u echt in hard beton moet boren, zou u eigenlijk niet met een gewone klopboor moeten werken, maar met een slagboormachine...

Ik besloot, het ging uiteindelijk maar om twee gaatjes van zes mm, het desondanks maar te proberen met mijn oude klopboormachine. Toen ik thuiskwam registreerde ik nog wel, dat het feest was in onze winkelstrip, want die bestaat 50 jaar, maar ik stond er nauwelijks bij stil. En toch: onze buurvrouw zou meelopen over de catwalk, om jurken te showen. Mijn belangstelling was echter beperkt, mijn gedachten waren al bezig met het beton. En dat bleek hard genoeg. Toen ik tien minuten had staan boren, was mijn ene gaatje ongeveer 1 cm diep en de boor al aardig heet. Het andere gaatje gaf niet veel meer succes. Ik verving het boortje, en inderdaad na ongeveer drie kwartier liep het zweet me langs de rug en had ik twee gaatjes van ongeveer twee cm diep. Mijn pluggen waren ongeveer vier cm lang. Een technisch dilemma: terug gaan naar de winkel? Zou ik een slagboormachine kunnen lenen? Of zou ik nog een tijdje doorgaan met de klopboor? Of, en dat was natuurlijk een andere mogelijkheid, zou twee centimeter misschien diep genoeg zijn? Zo zwaar was die lamp niet. Ik nam een plug en een schroef en testte de bevestiging: dat zou moeten lukken. Ik klom voor de zoveelste keer mijn trap op, drukte de pluggen in de gaatjes, knipte ze op lengte en... toen ging de telefoon. Nu had ik die op dat moment in het borstzakje van mijn overhemd, dus ik kon er gemakkelijk bij. Anneke: kun je me toch straks ophalen? Ok.

Ik ging de trap weer af, legde mijn telefoon even op de vensterbank, want in mijn borstzakje konden nu de schroeven die ik nodig had om de lamp te besvestigen. Daarvoor controleerde ik eerst of de schakelaar wel uitstond: schakelaar omzetten, trap op, spanning testen. Omdat de zon op de voorgevel stond - een van de redenen waarom het tamelijk warm was - kon ik niet goed zien of het lampje van de spanningszoeker brandde. Ik had nog een andere, trap af, trap weer op. Ja er was spanning, trap af, schakelaar omgezet. Nu met de lamp naar boven en eerst de beide draden vastmaken. Ik stak de zwarte draad in het kroonsteentje... telefoon. Mijn lamp zou wel even blijven hangen aan die zwarte draad, nadat ik hem had vastgedraaid. Trap af: het naamplaatje dat ik had besteld lag klaar bij de firma op de Ginnekenweg. Trap weer op, de andere draad vast. Nu de rest van de lamp. En klaar was Kees. De lamp brandde zoals het hoort.

Ik ruimde mijn gereedschap en de trap weer op, besloot dat het genoeg was geweest en reed langs de Ginnekenweg om het naamplaatje op te halen. En reed door naar Zundert om wat te drinken en te lunchen.