Cuba

Ik weet het niet meer precies. Het is nog vroeg in de ochtend. Als ik vanaf het balkon van onze hut naar de zee aan bakboord kijk zie ik de kust van Cuba. Ik weet dat dat zo is omdat ik de kaart bekeken heb van dit gebied. Een kaart die ergens tegen de wand hangt op een van de verdiepingen van deze Caribbean Princess. Toen we hier gisteren aan boord stapten bleken we op dek 5 te zijn. Naar schatting zal dek drie wel ter hoogte van de waterlijn liggen. Onze hut is op dek 14. Als ik de getallen goed onthouden heb zijn er zo' n drieduzend passagiers aan boord bij een bemanning van omsreeks 1200 koppen. We gaan met de lift naar onze hut. en hebben twee ruime bedden. De temperatuur werd door de air conditioning goed laag gehouden. Voor ons eigenlijk wat te laag. Maar we kunnen hem bijstellen, zoals een gewillige kop van de bemanning ons uitlegt. Hij zal onze vaste coach zijn op deze reis en heet verrassenderwijs Smit. De accommodatie doet niet onder voor die van een vijfsterren hotel.
De kust is ver weg, het heuvelachtige landschap is blauw in de ochtendnevel. Ergens langs de horizon stijgt een rookpluim.  Onwillekeurig komen herinneringen op aan Cuba van toen, van voor Fidel Castro zelfs. Die herinneringen vormen nog maar een vaag weten. Ooit ging ik mee met een excursie naar het centrum van Havanna. Op een groot plein stond naar mijn herinnering het Capitolio. Wat was eigenlijk de functie van dat gebouw? We konden dat gebouw in en werden rondgeleid op de begane grond waar we terechtkwamen in een koepel die qua omvang alleen werd overtroffen door de koepel van de St Pieter, vertelde de gids. Toen was Cuba nog katholiek. Twee jaar later voeren we heen en weer tussen Curacao en Venezuela, na het incident aan de Varkensbaai en de crisis rond de Russische raketten op Cuba. Spannende tijden toen. Vergeleken daarbij is deze cruise nar Cozumel een wonder van rust. De tijden zijn veranderd.
Onder de rust van een luxe verblijf op een cruise schip gaat de angst schuil van aanslagen. Ook hier voor we aan boord konden stappen moest eerst onze bagage en ons lichaam gescand, zoals overal waar mensen van en naar de VS gaan. Als je naar de gewilligheid kijkt waarmee mensen de controles ondergaan is het wel duidelijk: de meeste mensen zijn gesteld op rust en dat vooral met vakantie. 

Dit cruise schip biedt bijna alles, Toen we gistermiddag eenmaal onze bagage hadden uitgepakt en weer terug waren op dek 5 om wat te drinken, had ik een soort Titanic beleving. Rond de centrale ruimte vanwaar ruime wenteltrappen naar bovenliggende dekken voerden liepen serveerders en serveersters rond en stonden anderen achter de bar. Hier was alles te krijgen wat met geld te koop is.