Storm

Toen ik gisteren mijn auto parkeerde op de plaats zo dicht mogelijk tegen de heg, stond ik naast een auto waaruit zojuist een jonge moeder was gestapt die haar kind van wellicht drie in de luwte van onze flat had gebracht. Ik maakte de riem los en opende de deur, die door de sterke wind uit mijn handen glipte en niet meer tegen te houden was voor hij tegen die andere auto klapte. Het was een flinke klap en terwijl ik verder uitstapte, de deur weer dicht deed en eens keek naar schade die ik had aangericht, zag ik dat er nog een kind in de auto zat. De moeder kwam juist weer naar me toe en ik kon niet veel anders doen dan mijn verantwoordelijkheid toe te geven. Nu keken we samen naar de schade. Kijk er zitten twee deuken, zei ze en wees naar twee hele kleine deukjes, Ik zei ja, maar zullen we eerst die kinderen naar binnen brengen. Ze haalde het andere kind naar buiten en samen liepen we om de flat heen, terwijl het ene kind me vol vertrouwen een hand gaf. Kijk zei ik in de hal: daar staan mijn naam en adres. Ok zei zij en schreef de gegevens op. Ik zal wel laten nagaan hoe groot de schade is, en dan zien we wel verder. Ik gaf nog aan dat ik wel een handicap had in de zin dat ik volgende week voor drie weken weg zou zijn.
Vanmorgen was de storm nog niet gaan liggen en toen ik terug kwam van de zaterdagse boodschappen, zorgde ik dat ik voldoende ruimte links van de auto hield bij het parkeren. Ik haalde de boodschappentas uit de auto en draaide me om tegen de wind in. Ik moest me schrap zetten om vooruit te komen. En ineens zag ik het weer voor me het schoolplein aan de Valentijnkade in Amsterdam. Het was 1943 en onze school aan de Herschelstraat was gevorderd door de Duitse bezetting. Ik moet dus zeven geweest zijn in die tijd. Maar die dag stond er ook zo'n zware storm evenwijdig aan de gevel van de school. Met een paar klasgenoten gingen we naar het uiterste punt van de straat. We moesten om tegen de wind in te komen ons aan de gevel vast houden. Als we bij de hoek waren gekomen lieten we ons door de wind weer terug blazen. Gek eigenlijk: ik heb geen beeld hoe we die dag eigenlijk op school gekomen zijn. We moesten tenslotte een heel eind tegen diezelfde wind in langs de Ringvaart...