Het heeft een paar dagen geduurd voor ik in staat was draad weer op te nemen. Voor het grootste deel als gevolg van mijn verkoudheid. Toen we vrijdagmorgen naar de vertrekhal liepen had ik zelfs een ogenblik het gevoel dat Anneke beter alleen kon gaan. Ik was me ervan bewust dat ik enigszins liep te slingeren. Maar het was iets dat mij niet alleen opviel. Toen we in Philadelphia uitstapten keek een van onze medepassagiers nog eens om en vroeg: Are you all right sir.
De reis ondertussen was uitermate goed verlopen. We kwamen zelfs 40 minuten eerder in Phillie aan dan gepland. Immigratie in Philadelphia was in grote getale aanwezig en in plaats van de lange rijen bij vorige gelegenheden we het loket uitzoeken. Ook de verbinding naar West Palm Beach was uitstekend en verliep tamelijk ontspannend, als je maar niet opwindt over de body search en wat daarbij hoort, zodat we vlot bij Betty en Freerk waren. In Freerks nieuwe auto een haast geruisloze Toyota Highlander. Maar al met al was ik blij dat ik in bed kon kruipen.
Het was nog tot me doorgedrongen dat we zaterdag zouden gaan eten bij Dolly, waar Larry ook zou komen. Ik hield ten aanzien van deze afspraak enig voorbehoud, maar de zaterdag werd eerst voor een deel besteed aan winkelen. Tot mijn grote verbazing bleek dat ik in mijn koffer geen onderbroeken had zitten. Daar moest ook in voorzien worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten