Hi, I'm Jamie, I'm serving at your table, zei het donkere meisje met fraai zwart haar dat op een bijzonder manier was op gestoken. Ze pakte het mapje met mijn bestelling en verdween. Ik was neer gestreken bij de Bistro in Nordstrom in de Garden's Mall. We waren in de Gardens Mall terecht gekomen om kaartjes te kopen voor de kunst manifestatie in het hier nabij gelegen Abacoa. Terwijl we nog op zoek waren naar het informatiecentrum zagen we deze bistro en Anneke dacht op afstand dat dit een geschikte gelegenheid was om elkaar weer te ontmoeten.
Toen ik de bistro binnenliep leek het een gelegenheid waar men meer werd verwacht om te eten dan om iets te drinken. Bovendien stond er een bordje bij de ingang dat bezoekers verzocht te wachten tot een waitress hen een plek zou aanwijzen. De mensen die min of meer tegelijkertijd met mij binnenkwamen wachtten daar niet op maar plaatsten hun order bij de juffrouw. Ze kregen daarvoor een zwart mapje mee, waarmee ze aan een tafel konden gaan zitten. Ik had verder niets meegenomen om te lezen en vroeg me af of Anneke me weer terug zou kunne vinden. Maar ik had in ieder geval Jamie die zich om me zou bekommeren. Deze soort vriendelijkheid kom je in Nederland niet veel tegen, en hoewel je weet dat het professionele vriendelijkheid is, doet het weldadig aan als het goed gebracht wordt.
Anneke vond de weg terug en zette zich bij mij aan tafel, zodat ik nu Jamie kon roepen en nog een extra consumptie bestellen, die zij met zichtbaar plezier bracht. Moet dit nu een extra fooi betekenen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten