De dokter 2

Bij de bespreking van de CT-scan een week later (het was inmiddels woensdag en 21 november) werd ik niet in de spreekkamer gebracht maar in een onderzoekkamer. Ook dat was weer een onverwachte stap. Toen ik daar enige tijd had gezeten kwam een andere arts dan  de jongeman van vorige week. Hij keek ernstig en zei dat de scan niet iets had opgeleverd waaruit definitieve conclusies konden worden afgeleid. Maar dat hij toch wat nader onderzoek wilde doen.
Wat wilde hij eigenlijk onderzoeken? Ik constateerde dat inmiddels in de laatste twee weken de pijn in mijn buik sterk afgenomen was en eigenlijk geheel verdwenen. Ook de pijn in mijn lies leek verminderd. De arts vroeg hoeveel op een schaal van tien. Van 7 naar 3 schatte ik. De dokter was tevreden. Maar later bedacht ik dat het misschien van 6 naar 4 had moeten zijn. Want hoeveel pijn is 4? En als ik de pijn ervaring verhoog van 4 naar 5 is dat dan een toename van 10% (op de schaal van 1- 10) of 25% verhoging ten opzichte van 4? De arts ging niet op de verschuiving van de pijnervaring in. Hij stelde een colloscopie en een echo-punctie voor. Het is duidelijk de chirurgie ging uit van de organische theorie.
Ik vroeg of ik de röntgenopname mocht zien. Dat mocht. En daar verscheen een helder beeld van mijn buik en de darmen in vooraanzicht. Kijk zei de chirurg. Hier zit een wit plekje. En je ziet dat hier het middenrif is. Dat is boven de lever iets dikker dan we gewend zijn. En hier (hij naderde met de muis de linkerhelft van mijn buik) kun je zien dat dit stukje darm een iets dikkere wand heeft dan dat stukje darm. De verschillende stukjes van mijn darmen gleden over het scherm. Ik vroeg of het beeld ook iets konden draaien zodat we de ruggenwervels konden zien. Dat kon en daar zag ik een schoolvoorbeeld van een lordose van heel dicht bij. De arts ging er niet op in. Hij nodigde me uit om nog maar eens mijn broek uit te trekken en voelde aan mijn buik.
Ik mocht mijn broek weer aantrekken en hoorde dat de assistente de verdere afspraken zou regelen. En inderdaad. Even later kwam Daphne die me vertelde dat ze voor de 23e november een bedje geregeld had.
Er zou een afspraak komen voor de colloscopie; die viel niet onder deze poli maar onder de maag-darm-lever (MDL) groep. Maar nog voor we waren uitgesproken was die afspraak ook gemaakt. Daarvoor moet ik de 26e terugkomen. Ik kreeg een recept mee voor het schoonmaken van mijn darmen. 
Ik keek bedenkelijk en zei dat ik eigenlijk niet zoveel voelde voor een onderzoek in het wilde weg in mijn buik. Daphne kon met me meevoelen. Maar als ik het niet wilde laten doorgaan moest ik wel even bellen, want dan moest ze het bedje weer afzeggen.
Ik realiseerde me plotseling ook dat de 23e overmorgen was. Dat was wel snel. Ik had niet veel tijd om diep na te denken. Onderweg naar huis bedacht ik dat het misschien goed zou zijn Ineke te bellen. Met Ineke had ik al in september gepraat over mijn klachten. En toen ik thuis was besloot ik dat ik toch ook mijn eigen huisarts niet voorbij kon gaan.
Beide artsen hadden (het was nu 22 november) eigenlijk hetzelfde gevoel: je moet niet te lichtvaardig zo'n verder onderzoek afgelasten. Ik besloot me maar aan het onderzoek te onderwerpen en haalde de nodige laxeermiddelen bij de apotheek.
Thuisgekomen zag ik dat ik de laxeermiddelen niet nodig zou hebben voor de echo punctie van de volgende dag.