zondag 25 oktober 2015

Internationaal

De wandeling brengt me in Abacoa, waar ik erin slaag een kop koffie te bemachtigen. Als ik buitenkom is het terras vrijwel vol. Bij een leeg tafeltje op de hoek staat een vrouw in een wat aarzelende houding. Als ik haar vraag of de stoel bij het tafeltje leeg is, antwoordt ze bevestigend. Ze staat te wachten op een vriendin die ze een half jaar niet gezien heeft. Ik ga zitten, ze kijkt even om zich heen en vraagt of ze erbij kan komen zitten.
Ze constateert dat ze maar hoopt dat ze de afspraak goed gemaakt heeft en dat de vriendin het kan vinden. Ze woont in Legend Gardens waar ik net langs gekomen ben. En als ik vertel dat ik uit Nederland komt, reageert ze enthousiast dat haar vriendin in Nederland is geboren.
De vriendin komt aan en na de begroeting gaan ze samen aan mijn tafeltje zitten. De vrouw uit Legend Gardens verdwijnt om koffie te halen. En in die tijd vertelt de vriendin dat ze in Rotterdam is geboren; haar vader heeft in de oorlog gewerkt in Duitsland in het kader van de Arbeidseinsatz, haar moeder moest voor de Duitsers werken in een door de Duitsers in Rotterdam gevorderde instelling. Ze woont nu het zomerseizoen in Griekenland en het winterseizoen in Florida. De toestand in Griekenland, vertelt ze, is ondertussen problematisch: niemand heeft nog geld.
De vrouw uit Legend Gardens is inmiddels terug met de koffie; ze vertelt enthousiast over de vakantietrip in Italie met bezoeken aan Venetie en Florence. Hoogtepunt was de rit met een zestig-jarige fiat 500, die nog moest worden geschakeld met double-clutching. Het is een gebied dat de vriendin goed blijkt te kennen, zij, immers, is getrouwd met een Italiaan.
Wie praat nog over grenzen?
Ik heb nu mijn koffie op en wens de dames nog een plezierige tijd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten