In onze auto staat al sinds mensenheugenis een bakje met drop. Dat is zo vanzelfsprekend dat onze kleinkinderen, als ze in onze auto stapten altijd begonnen met een dropje te pakken. Inmiddels zijn zij op een leeftijd dat ze er niet meer speciaal naar onze auto voor lopen. Maar de drop is gebleven. Meestal gevarieerd in de verschillende soorten die de Nederlandse dropfabricage rijk is.
Onze nieuwe auto heeft minder gelegenheid om het dropbakje naast de bestuurder te plaatsen dan de vorige zodat het een beetje improviseren is. Vandaag op de eerste dag van onze vakantie naar Florida, was het voorraadbakje leeg en maakte Anneke zich op om dat weer te vullen uit de zakjes die inmiddels in de auto lagen. Een zakje met schoolkrijt en een zakje met gesuikerde drop.
Nu heeft deze auto tevens de eigenaardigheid dat de motor uitvalt als je voor een stoplicht op de rem trapt om stil te staan. De motor start dan weer als je je voet van de rem haalt. Zo ging het dus ook vanmorgen bij het eerste stoplicht dat we passeerden op de zuidelijke rondweg.
Anneke vulde het bakje, ik remde voor het stop licht en trok weer op toen dat op groen sprong. Maar in dat soort situaties duurt het ca 1,5 seconde voor de auto reageert op het gaspedaal. Of ik reageerde te snel natuurlijk. In ieder geval de auto ging met een schok vooruit, waarop Anneke niet verdacht was en het bakje schoot uit haar hand. Een groot deel van de auto lag onder de drop en vooral suiker. Een vervelend begin van de reis. Gelukkig was er vlak na het stoplicht eenbenzinestation met stofzuiger, zodat we toch tamelijk fatsoenlijk in Roelofarendsveen aankwamen.
We hadden daar nauwelijks tijd om de auto te parkeren: de chauffeur van de shuttle bus trok de koffers haast uit onze handen, want hij moest juist op pad om reizigers op te halen.
De rest van onze reis naar Schiphol was in ieder geval snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten