Goedemorgen, goedemiddag

We waren rond kwart over elf bij het crematorium in Assen voor een uitvaart om een uur. Ruim bijtijds dus. En ook een geschikt moment om even (na de drie uur durende rit vanaf Breda) een broodje of iets anders te eten. We kwamen terecht bij de Bonte Wever een centrum dat door een vorige generatie zou worden aangeduid als een uitspanning. De Bonte Wever herbergde niet alleen gelegenheid voor een drankje en een broodje, maar ook een grill-restaurant, een feestzaal, en een fitness-centrum met zwembad. Maar op deze vrijdagmorgen moest de echte drukte nog beginnen.
'Goedemorgen,' zei de man die ons passeerde op weg van de fitnessruimten naar de uitgang.
'Of goedemiddag,' voegde hij er aan toe. Hij keek op zijn horloge:
'Nee, het is nog morgen.'
De klok wees inmiddels enkele minuten voor twaalf. Ik word altijd getroffen door deze vorm van nauwkeurigheid.
Goedemorgen is naar de vorm mijns inziens een wens. Een wens die voluit zou kunnen luiden: Ik wens u een goede morgen. Een wens die duidelijk genoeg is in een gemeenschap van mensen die elkaar iedere dag ontmoeten. Een goedemorgen is dan belangrijk genoeg: ik wens je geen tegenslagen, geen ongelukken, geen problemen met je computer, noem maar op. Maar een dergelijke wens uitspreken om vijf voor twaalf als de ochtend vrijwel voorbij is lijkt haast zinloos (hoewel een ongeluk in een klein hoekje zit). Op zo'n moment lijkt een goedemiddag veel meer op zijn plaats. Ik heb dan ook vaak de neiging om op zo'n moment iets te antwoorden in de trant van: insgelijks, maar ik wens u ook een goedemiddag en zelfs een goede avond.
Dat niet alleen: ik onderdruk die neiging niet altijd.
Goedemorgen blijkt in de praktijk geen wens, maar een groet. Een groet die niet veel meer wil zeggen dan: ik heb u gezien. Wij zijn elkaar tegen gekomen gedurende de ochtend want het was voor twaalf uur. Aan mijn vriendelijke stem kunt u horen dat ik u geen negatieve gevoelens toedraag (voor twaalven).
Het is gelukkig dat we zo precies weten wanneer het ochtend is en wanneer niet meer. Want hoe zit dat eigenlijk met de middag; het begin weten we, maar wanneer eindigt de middag en begint de avond? Meestal maken we ons er niet zo druk over. We laten iedereen op zijn horloge kijken om te zien of de avond is aangebroken. In deze gedemocratiseerde wereld is het tegen het eind van de middag (wanneer dat ook is) meestal voldoende om te roepen:
'Hai.'