Het gebeurde in de feestelijkheden rond een huwelijk. Van de aanwezigen bij deze gelegenheid kenden wij eigenlijk alleen het bruidspaar. Dus na verloop van tijd kwamen we terecht in een hoekje van de feestzaal op een zitje. Er voegde zich een ander paar bij ons dat bekende ook alleen maar het bruidspaar te kennen. Er ontspon zich een gesprek, dat uitgaande van ons beider relatie met het bruidspaar steeds groter cirkels beschreef en een gevoel opwekte dat meestal wordt aangeduid met: het klikte. Het klikte zodanig dat we adressen uitwisselden met de toezegging dat we, als we langskwamen of in de buurt ook aan zouden komen.
Nu woonden onze nieuwe vrienden in een gebied van ons land waar wij zelden langskomen dus het aankomen schoof op in de tijd. Het adres werd bijgeschreven in het adresboek en er gebeurde niet veel, maar rond de jaarwisseling kregen we een kaart die werd beantwoord. Dat herhaalde zich het volgende jaar en het jaar daarop. En reeds dreigde het adres te worden bijgeboekt in de categorie 'oude adressen'. Op de laatste nieuwjaarskaart stond behalve datgene wat wenselijk wordt geacht voor het komende jaar ook de vraag: wanneer komen jullie langs? Dus we maakten een afspraak.
Het was goed dat de afspraak bij hun thuis was, want er was een redelijke kans dat we hen niet zouden herkennen als we hen zomaar tegen zouden komen. Ik geef toe: een zwakke plek bij mij om gezichten te onthouden bij personen die ik maar eenmalig heb ontmoet.
Ze wonen in een huis(je) dat naar het schijnt in de buurt het kabouterhuisje wordt genoemd, waar al drie generaties in haar familie hebben gewoond en dat haar volstrekt onverwacht bij erfenis was toegevallen. We troffen hen terwijl een stukadoor bezig was een aangebouwde serre af te werken. Een ongedwongen en informele ontmoeting. Zij praatte gemakkelijk en dat van de weeromstuit maakte het voor ons ook weer gemakkelijker te praten. Hij in een okergele, wellicht oranje slobbertrui en lichtbruine ribfluwelen broek. Ze zijn een jaar ouder dan wij, inmiddels ook meer dan vijftig jaar getrouwd, hebben een vijftigjarige dochter... Ze hadden inmiddels veel gereisd en waren ook fervente zeezeilers (geweest).
Ze had gedacht dat ze het beste - gelet op de afstand die we nog moesten afleggen - ons een warme maaltijd aan kon bieden. We genoten van de soep en de macaronischotel en een toetje van ijs.
Een genoeglijke ontmoeting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten