Voor de coloscopie moesten mijn darmen leeg zijn en schoon. Daarom had ik een recept gekregen met vier zakjes van een laxerend middel die, ik opgelost in water moest innemen vanaf de dag voor de operatie. En daarnaast nog twee pillen dulcolax. De arts die me ontving wees erop dat als mijn darmen niet goed schoon waren zijn uitzicht belemmerd zou worden door de poep. En als hij teveel poep tegenkwam kon het zijn dat de hele darmbezichtiging niet door zou gaan.
Ik nam zoals voorgeschreven vier keer een liter water, loste er de inhoud van een zakje in op gooide er een scheutje carvan cevitam door heen voor de smaak en zette vervolgens de oplossing in de koelkast. (Aangeraden werd in de gebruiksaanwijzing deze drank koel te serveren). Het bleek nog een klus om de de eerste drie liter in te nemen tussen vier uur 's middags en tien uur 's avonds. De vierde liter moest de volgende ochtend worden ingenomen voor half acht.
Tegen de tijd dat ik alle drank op had vertrouwde ik mijn kringspier niet meer en moest ik frequent naar de w.c. Rond het ontbijt dat ik voor de gelegenheid mocht overslaan had ik het gevoel dat mijn darmen aardig schoon waren. De afspraak was om half twee. En om een voor mijn wat onduidelijke reden had de MDL arts me niet alleen een coloscopie aangepraat maar was hij er ook in geslaagd om er een maag onderzoek aan te verbinden. Dit keer hoefde ik niet eerst in een bedje. Ik kon mijn kleren uittrekken in een kleedhokje bij de scopie kamer en me op mijn linkerzij leggen.
Bij de coloscopie wordt een camera op een slangetje door je ingewanden geleid. Eigenlijk net zo'n actie als het door de pvc-pijpen heen voeren van een elektrische leiding. Het kost bij zo'n leiding nog wel eens wat kracht om de draad door de bochten te duwen.
Ik vroeg aan de MDL arts of die camera zelfsturend was of dat hij al porrend met de hand de bochten van mijn darmen om zou gaan. Hij liet me het mechanisme zien. De dunne slang was voor het maagonderzoek, de dikkere voor de darmen. Aan het eind van de slang zaten twee wieltjes waarmee hij de camera kon sturen. Dat ging met de hand.
Er is me rond die tijd blijkbaar ook een slaapmiddel ingespoten. Van de voorspelde stappen (er zou een bijtring in mijn mond worden gestopt, en mijn keel zou wat verdoofd worden) om het inbrengen van de camera door mijn keel niet al te hinderlijk te maken, merkte ik helemaal niets.
Ik werd weer wakker met uitzicht op de spelonken in mijn darmen. Op zich zelf een interessant beeld. Het leek nog het meest op de grotten in de bergen in Zuid-Frankrijk. Ik kon nu ook zien dat mijn darmen goed schoon waren. Er werd een poliepje weg geknipt en nog een.
Hier en daar kostte het blijkbaar toch enige moeite met de camera de bocht te maken en kreeg ik pijnlijke stompen in mijn buik. Toen was het ook al weer afgelopen. De slang werd verwijderd en ik mocht me aankleden.
In een afrondend gesprek hoor ik volgende week wat me mankeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten