Onder dezelfde titel als vandaag schreef ik vier jaar geleden (21 jan 2013) in mijn blog over de rol van (over)grootvaders. Inmiddels is er het een en ander veranderd en is mijn aantal achterkleinkinderen gegroeid. Ook de tweeling Spencer en Trent is gegroeid. Voor hen heeft een bezoekje aan de mall niet meer dezelfde bekoring als toen. Dus gisteren gingen we met dezelfde auto als vier jaar geleden niet naar de mall maar naar het science museum in Fort Lauderdale. Dat betekende een rit van meer dan een uur naar het zuiden. Maar zie: nu waren Spencer en Trent zo groot geworden dat zij achter de achterbank konden zitten en Anneke en ik met goede beenruimte op de achterbank. De kinderen staan iets minder centraal en de ouderdom wordt behandeld met respect. Nog sterker, de kinderen hebben na een aantal uren museum en autorijden, dezelfde neiging als alle kinderen. Ze gaan de onderlinge communicatie aan en worden daarin steeds luidruchtiger. Er ontstaat een handgemeen, waarbij ieder de schuld geeft aan de ander. Tot het niveau dat ouderlijk ingrijpen onvermijdelijk is.
In dit geval zat het ouderlijk gezag (ad interim) op de voorbank, dus van daaruit moest de rust over de hoofden van de overgrootouders heen hersteld en gehandhaafd worden. Dat geeft altijd een wat ongemakkelijk gevoel.
Ondertussen bleken de demonstraties die opkwamen tegen de racistische en seksistische kreten waarmee Trump de verkiezingen heeft gewonnen een groot succes. Niet alleen in de VS, maar ook in Europa en Australië gingen mensen de straat op. Zo iets, dan laten deze demonstraties wel zien hoe belangrijk de VS nog steeds zijn in de wereld. De behoefte aan iemand die Amerika weer groot en belangrijk wil maken lijkt dan ook wereldwijd niet zo erg groot.
En hier weet men nog niet goed hoe zich op te stellen. Paul Krugman zei vanmorgen in zijn column (van links) dat dit kabinet corruptie en onkunde combineert tot een gevaarlijk mengsel. Een extreem voorbeeld van onkunde is wel Betsy DeVos (beoogd minister van onderwijs) die nog niet het verschil kon aangeven tussen kennis en ontwikkeling.
Een ander voorbeeld is Rex Tillerman, voorgedragen als minister van buitenlandse zaken, die en passant verklaarde dat Amerika de toegang van China tot haar bases in de Zuid-Chinese Zee zou tegenhouden en zich blijkbaar niet bewust was dat hij een oorlog zou beginnen als China zich van die bluf niets aan zou trekken. Maar de idee van een oorlog schrikt tegenwoordig al niet meer zo af. De generatie die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt is aan het uitsterven en het collectief geheugen is niet erg sterk.
Zoals commentator (van rechts, Mona Charen) daar aan toevoegde het lijkt erop dat Trump nog niet de betekenis kent van de handel voor de welvaart van de VS. Hij ziet handel als oorlog en wordt daarin gesteund door het triumviraat (Wilbur Ross, Robert Lighthizer en Peter Navarro) dat de portefeuille van Handel moet gaan bemannen. Hier is, zegt Mona, toch iets dat de Republikeinen aan het denken moet zetten: als de grote zakenman Donald Trump een handelsoorlog ontketent dan zullen de stemmers opnieuw leren dat 'die vrije markt republikeinen het weer voor elkaar gekregen hebben: Kapitalisme betekent depressie.'
Het lijkt er ondertussen op dat de eerste rechtszaak tegen Trump wegens belangenverstrengeling nu wordt voorbereid. Een aardig begin voor een president.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten