Horen

Een van de geneugten van het ouder worden is dat al je faculteiten achteruit gaan. Dat begint al op jonge leeftijd. In extreme vorm wordt wel geconstateerd dat je begint te sterven op het moment van je geboorte. Dat is wellicht wat overdreven, omdat de meeste faculteiten nog moeten worden ontwikkeld na je geboorte, maar toch. We zien het het meest duidelijk in de sport waar dertigers in de meeste gevallen al over hun top heen zijn. Mijn bewondering ging dan ook uit naar Ard Schenk (denk ik) die ooit zei dat hij het verval in prestaties na zijn topjaren mee wilde maken. Dat was nog eens accepteren van je eigen eindigheid. Maar ook mensen boven de 75 kunnen ervan meepraten. 
Het kwam niet helemaal als een verrassing toen Anneke vond dat ik toch eens naar mijn gehoor moest laten kijken. (kijken naar je gehoor is veel eenvoudiger dan horen naar je gezicht, maar dat daargelaten). Om me op te beuren ging ze meteen maar mee. We kwamen bij een goed bekend staande audicien die na zorgvuldig onderzoek tot het oordeel kwam: uw gehoor is ondermaats, maar omdat links en rechts verschillend blijken adviseer ik u naar een KNO-arts te gaan. Dat deed ik. De KNO arts deed ongeveer de zelfde tests als de audicien en kwam ook tot dezelfde conclusie: u lijdt aan een duidelijk gehoorverlies.  Hij voegde er iets nadrukkelijker dan de audicien aan toe dat een hoortoestel zou kunnen helpen. Op mijn voorzichtige vraag of ik er dan - zoals de audicien beweerde - beter twee zou kunnen nemen antwoordde hij bevestigend. Ja, dat was beslist beter.
Zoals gezegd, het oordeel kwam niet geheel als een verrassing. Ik vermoedde al langere tijd dat mijn zeven jaar in de machinekamer zijn sporen zou hebben achtergelaten. In die tijd liepen we met zijn tweeën wacht, maar als we iets tegen elkaar wilden zeggen moesten we wel zowat het oor van de ander opeten om verstaanbaar te zijn. De telefooncel voor de verbinding met de brug was van geluidwerend materiaal opgebouwd, maar dan nog moesten we met de hoorn in de ene hand het andere oor afdichten om te verstaan wat er gezegd werd.
Wat mij meer verwonderde was dat de achteruitgang van mijn gehoor zich volgens de grafiek zich met name voordeed vanaf ca 4000 Hz. Immers de gewone A heeft een frequentie van maar 440 Hz. Blijkbaar zijn de boventonen van belang voor het verstaanbaar maken van het gesproken woord. Enfin dus een gehoortoestel. Niet erg, want ik ben niet de enige. Maar sommige gebruikers in mijn omgeving hebben veel moeite met het gebruik: het apparaat galmt, is niet geschikt in bepaalde situaties, het helpt niet, op het cruciale moment is de batterij leeg, het knopje om het ding bij te stellen is niet te vinden...
Wellicht rekening houdend met deze en andere ervaringen van zijn klanten was mijn audicien uiterst terughoudend in zijn beloften over het succes van de apparaten en ik van de weeromstuit uiterst terughoudend in mijn verwachtingen. Maar na een uur knutselen waren mijn oortoestellen pas gemaakt voor mijn oren en zo goed mogelijk afgesteld. Ik was gewaarschuwd voor het feit dat mijn stem anders zou klinken en daar ging ik. Mijn grootste zorg na deze behandeling was overigens niet of het geluid goed zou zijn, maar of ik het apparaat er weer goed in zou kunnen krijgen als ik het er eenmaal uit had. Het geluid was goed, ik hoorde weer dingen die me lange tijd niet waren opgevallen. Na twee dagen moest ik met de hand voelen of ze er nog waren: ik voelde ze niet meer. Nu nog wachten op het moment dat een stem in mijn oor zegt: batterij is bijna leeg.
Ik ben erkend hardhorend.