Het weer zat deze weken niet mee, althans gezien vanuit de hobby van Freerk: vliegen. Om mij de gelegenheid te geven nog een tweede poging te doen onder wat gunstiger omstandigheden (mijn gezondheid en het weer) had Freerk voor alle dagen van deze week zijn vliegtuig gereserveerd. En zo gingen we dinsdag op pad maar zodra we met de auto de hoek omgingen naar het westen, was al te zien dat het niet veel zou worden: het zicht op het vliegveld was zo klein dat we niet van de grond konden komen. Na een kop koffie uit de automaat die me zeer slecht smaakte gingen we onverrrichter zake weer terug. Ik had mijn fotottoestel in de filmstand gezet en een stukje film gemaakt van de mist op en rond het vliegveld. Tot mijn grote verbazing zag Ubuntu deze bestanden niet. Kennelijk moesten we daarvoor toch een Windows computer gebruiken.
Woensdag deden we het nog een keer over. Ook nu waren de weersvooruitzichten niet erg gunstig: met verspreide onweersbuien in deze omgeving. Maar toen we opstonden zag het er goed uit. En toen we richting vliegveld gingen was het helder en er was nauwelijks wind. Op het vliegveld gekomen leken de omstandigheden min of meer ideaal. We gaan maar voor een kort rondje, zei Freerk, want de verwachting is zeer slecht. Ik zette wederom mijn fototoestel in de filmstand. Dat gaf een aardig effect bij het opstijgen en later bij het dalen: de propeller was op de film duidelijk zichtbaar en draaide met gereduceerde snelheid door mijn beeld. Freerk wees naar de herkenningspunten, de watertoren hier vlakbij en constateerde op een gegeven ogenblik dat we nu ongeveer boven dit huis zaten. Ik nam een foto want we naderden het huis nu van de andere kant dan Anneke. Maar Freerk wees ook op het slechte weer meer naar het zuiden. We draaiden langzaam een bocht naar het noorden en weer in de richting van het vliegveld. De bocht - echt maar een hele flauwe - was genoeg om mijn onbehagen te voeden en me vast te houdenaan de raamsponning. Terug naar het vliegveld: de atmosfeer begon hier en daar al wat onregelmatiger te worden, maar we maakten een uitstekende landing. Terwijl we terug reden begon de wind op te steken. We gingen met het kaartje van mijn fototoestel naar de Windows computer en zagen daar dat er wel degelijk film bestanden op stonden. Zouden we die per e-mail naar mij toe kunnen sturen? Dat lukte niet zomaar, maar terwijl we nog bezig waren om een mogelijkheid te vinden de bestanden te versturen, bleek bij een nieuwe blik op de inhoud van mijn fotokaartje, dat alle foto's en films waren verdwenen. Het kaartje was helemaal leeg.
Tja, dit moet je wel opschrijven, want anders is er helemal geen bewijs dat je de lucht in bent geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten