Naar de film

Betty maakt er een gewoonte van om zoveel mogelijk van de voor een Oscar genomineerde films te zien voor de uitreiking van de awards. Bij een vorige gelegenheid ben ik al eens met haar mee geweest naar Broke Back Mountain, een film met naar mijn herinnering een zeer trage handeling en een probleem dat me niet zo bezig hield. Dit keer stonden op de lijst van Betty een paar films over militaire acties. Eigenlijk had ik niet zo veel zin in een film met veel geweld. Uiteindelijk werden we het eens over de film Silver Linings. Dus Anneke en ik gingen dinsdag met Betty naar de bioscoop in Downtown at the Gardens, en naar de bioscoop. Het is traditie om in de filmzaal popcorn en cola (of een ander drankje) mee te nemen. Dus wij gingen naar de popcorn afdeling en kochten een flesje water en een kleine portie popcorn. We dachten dat zo'n klein pak wel genoeg zou zijn. Betty bracht nog een paar hoofdtelefoons mee, om de verstaanbaarheid van de film te verbeteren. De zaal was grotendeels leeg en ik zat in het midden tussen Anneke en Betty in. Ik had dus ook de doos met popcorn op schoot. Tijdens het voorprogramma werd een overzicht gegeven van films to come. In die tijd moest ik behalve het waterflesje van mij ook dat van Anneke open maken. Die doppen zitten soms erg vast. Even een ogenblik waarop mijn aandacht was afgeleid. Op dat moment had de doos met popcorn gewacht. Hij kantelde en voor ik hem weer rechtop had lag de helft van de popcorn op de vloer voor me. De film was een aanrader, al vond ik het geluid veel te hard, maar dat was iets bij te stellen met behulp van de hoofdtelefoons. De hoofdpersoon treft zijn vrouw met een ander aan onder de douche, slaat die ander in elkaar en komt in een psychiatrische inrichting om zijn agressie te leren onderdrukken. Na verloop van tijd wordt hij daaruit ontslagen en moet zijn leven weer proberen in te vullen. We verlieten de zaal met een grote berg op de vloer waar wij hadden gezeten.