donderdag 2 augustus 2012

Pas op voor de meeuwen

We gingen naar Den Haag met de trein die dit keer op tijd reed en een tram die zo leeg was dat we verschillende haltes konden overslaan. Cobie zat te kijken naar de televisie, maar zette die uit toen we binnen kwamen. We vroegen hoe het ging en Cobie informeerde naar onze gezondheid. Een gewoon bezoekje dus. Alleen: om ongeveer elf uur moest Cobie nodig en ze drukte dus op haar alarmhorloge. Na verloop van tijd kwam de stem van Graciella, ook wel weer een bijzondere naam die op de melding van Cobie dat ze naar de w.c. moest, antwoordde dat het personeel bezig was met de overdracht, dus Cobie moest nog maar even wachten. Omdat het gezicht van Cobie toch enige zorg uitdrukte hebben wij haar geholpen. Maar na een half uur was er van de toegezegde hulp nog steeds niemand. Ik raak in die situaties altijd een beetje geïrriteerd. Toen we weg gingen hebben we er Graciella op aangesproken. Die erkende onmiddellijk schuld, maar vond overigens dat ze het wel erg druk had met de overdracht en de voorbereiding vna de lunch en…

Meestal maken we van ons bezoek in Den Haag gebruik voor een bezoekje aan Garoeda aan de Kneuterdijk, maar dit keer hadden we het eten over gebleven van gisteren al klaar staan en we besloten wel op de Kneuterdijk uit te stappen, maar dit keer de andere kant uit te lopen naar de viskraam naast het Binnenhof voor een broodje paling. Terwijl ik in de rij stond hoorde ik de visboer al iemand waarschuwen voor de meeuwen. Ik keek eens om me heen en zag een aantal zilvermeeuwen bedrijvig heen en weer lopen, grote vogels met een snavel van ca. 5 cm. Toen ik mijn broodjes met paling had en er mee weg wilde lopen, zei de visboer opnieuw: pas op voor de meeuwen. Dus ik bracht die boodschap over aan Anneke. Anneke vroeg: zei die visboer dat, en op mijn bevestigend antwoord. Ik ga hier toch even zitten. Er stonden een stuk of tien tuinstoelen met de rug naar de hofvijver. Ik ging naast haar zitten. Op dat moment waren er eigenlijk geen meeuwen in zicht, alleen duiven liepen er rond te scharrelen. Al die vogels zijn gewend aan de mensen om hen heen en zo brutaal als wat. We namen een hap en keken om ons heen naar de mensen die van en naar het Binnenhof liepen. Plotseling hoorde ik een geluid en voelde een heftige beweging naast me. Toen ik die kant op keek was Anneke haar broodje met paling kwijt en voor ons liepen drie of vier meeuwen de buit te verdelen. Een van hen had in een duikvlucht komende van achter ons haar broodje gestolen. Gelukkig had ik al een groot deel op zei Anneke…

Van de schrik hebben we aan de Korte Poten toen maar een kop koffie genomen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten