St Omer

Het klooster van St Bertijn is gesticht zegt men door St Bertijn aan het eind van de 7e eeuw, in opdracht van de bisschop van Therouanne.

Rond het klooster is de stad St Omer ontstaan. Volgens sommigen de plaats waar de wieg stond van de westerse beschaving, een opvatting waarop we ongetwijfeld nog terug zullen komen. Het klooster is uitgegroeid tot een enorm

complex, een van de belangrijkste in het Frankische rijk. Pepijn de Korte verbande hier de laatste Merovingische koning heen. Nu staat er alleen nog de ruïne van de grote kerk van het klooster. Maar ook de ruïne is een imposant element in het landschap. De kerk met het klooster werden afgebroken – vernietigd – tijdens de Franse revolutie. Van wat overbleef stortte in 1947 nog een toren in. Maar ook nu als je rond de ruïne wandelt kom je onder de indruk. Maar tegelijkertijd herken ik het gevoel van de macht die van dit soort vestingen uitstraalt. De macht die in de 18e eeuwse verlichting stond voor alles wat arrogant en corrupt was en stond voor uitbuiting en misbruik. Je kunt ze haast voelen de opgekropte woede van de menigte die geen enkele redelijkheid kende.

Rond 1840 was de volkswoede allang weer bedaard en vond men het eigenlijk jammer dat het klooster was verdwenen, en is men begonnen met de ruïnes te conserveren. Dat deed een nieuwe generatie machthebbers. Inmiddels staat in de stad een kathedraal ook al weer een enorme kerk. Hoewel opgetrokken in gotische stijl zijn de versieringen van de portalen opvallend sober. De kerk ademt tch een wat bijzondere sfeer. Eigenlijk een beetje rare kerk vond Georges. Maar in de kerk hangt ook een tabel met alle bisschoppen die St Omer heeft gekend vanaf de oprichting. Wat in die tabel opvalt is dat de bisschopszetel voorafgaand aan St Omer (Audamar) gedurende 80 jaar niet bezet was.

Titel

We waren net voor de zware zomerstorm in Laren bij het Singermuseum. Daar was een tentoonstrlling Van Ensor tot Magritte; minstens twee bekende namen, al blijft de vraag wat de twee met elkaar verbindt.
Aardiger lijkt de verbinding St. Martens Latem met Laren, twee kunstenaarsdorpen. In ieder geval hing op deze tentoonstelling een fors aantal doeken van de kunstenaars uit St Martens Latem. Niet vreemd. Tijdens de eerste wereld oorlog trok een aantal schilders vanuit St Martens Latem naar Laren.
Een van de dingen die me het meest intrigeren in een museum bij de presentatie van schilderwerken is de titel die de kunstenaar aan het schilderij meegeeft.
Naakt met ketting, las ik en inderdaad op het schilderij ontwaarde ik een vrouwenfiguur zonder kleren en ze had een halssnoer om.
Meer intrigerend is een schilderij van Rick Wouters met de titel: zittende vrouw aan het venster of Portret van Nel Duerinckx, de vrouw van de kunstenaar. Het zijn twee mogelijkheden die elkaar niet eens uitsluiten, maar wordt nu de keus voor wat het is aan mij gelaten?

 Ook de bijgaande afbeelding trof me: het is een afbeelding van een schilderij van Paul Delvaux. Het heet De Trap 
Het is een titel waar ik zelf nooit op zou zijn gekomen.
Maar inderdaad er is een trap afgebeeld op het schilderij.
En toch: het lijkt me meer iets om te benoemen met naakt van voren en naakt van achteren.

De trap: zo leer ik iedere keer wat in een museum.