Zoals uit het vorige bericht al blijkt waren we een paar dagen in Frankrijk, We begonnen in Esquelbecq, waar op 6 juli een boekenmarkt was georganiseerd. Op het grote plein voor de kerk stond een aantal parytenten opgesteld, waar een verbazend groot aantal regionale schrijvers en schrijfsters hun boeken zat te presenteren en te signeren. Iedereen schrijft tegenwoordig. En de publicatie gaat steeds eenvoudiger.
Uit La Voix du Nord van die morgen bleek dat voor de volgende dag in Wormhout een optocht van reuzen was gepland. De reuzen vormen een apart fenomeen, maar in deze regio heeft iedere plaats zijn eigen reus van Mme Bintje uit Hondschoote tot Kikseki uit Esquelbecq. De optocht was ter gelegenheid van de 80e verjaardag van de tweeling Mitron uit Wormhout, de ene helft van de tweeling is trouwens nog maar twintig. (zoals de krant al uitlegde: je moet hierop geen speculatieve berekeningen toepassen). Het was een vrolijk en folkloristisch gebeuren.
Heel wat anders dan het neo-klassieke hotel waar we in Reims terecht kwamen de volgende dag. Midden in de stad en op loopafstand van de kathedraal, waar we a heel lang niet waren geweest. Heel lang voor ons. Voor de kathedraal was het maar een ogenblik. Het beeldhouwwerk aan de portalen draagt duidelijk de sporen van zijn hoge leeftijd, al stond hij er nog niet toen, volgens een tegel in de vloer op deze plaats Clovis werd gedoopt. Benna had gezegd dat we vast wat champagne in konden slaan voor haar verjaardag, maar het leek ons geen goed idee nog een aantal dagen in tropische temperaturen rond te rijden met een paar dozen champagne. De champagne moet nog even wachten.
De volgende dag naar Epinal, waar Hans mee zou spelen in een concert van CMD, een jaarlijks evenement. We keken rond in de omgeving van de basiliek waar het concert zou plaats vinden en verwonderden ons over de duisternis in de kerk, maar nog meer over de huizen van het kapittel die stonden op de plaats waar voorheen een klooster moet zijn geweest. Het was een kapittel van kanunikessen. Het kapittel is vermoedelijk ten onder gegaan in de gebeurtenissen rond de Franse revolutie, maar het geeft de paar straten waar die huizen staan wel een aparte sfeer. Het is daar goed toeven zoals bleek toen we daar de maaltijd nuttigden.
Voor het eten namen we nog een drankje op een plein twee straten verder. Daar speelde een bandje eigentijdse muziek. Vlak bij de band zat toen we aankwamen een zwerver op de grond. Hij had twee volle en een half lege fles van een of andere drank bij zich. Na verloop van tijd ging hij plat op zijn rug liggen en nog een tijdje later draaide hij op zijn zij. De muziek speelde gewoon door en op het terras vlak naast de zwerver leek niemand onder de indruk van het schouwspel. Na verloop van tijd echter kwam er toch een 'Vehicule de securité et d'assistance aux victimes'. Twee mannen in passende uniformkleding hesen de zwerver van het trottoir. De man wankelde en leek zich maar moeilijk in evenwicht te kunnen houden. Dronken? Of was hij zomaar duizelig door de plotselinge verandering in lichaamshouding? Hij werd afgevoerd in de auto, een van de hulpverleners nam nog een achtergebleven fles drank mee.
Toen we na het concert van - nu klassieke muziek - terug liepen naar de auto liep de zwerver weer op het plein. Hij had een van zijn flessen aan de mond en danste tussen de menigte...
Weer een dag later op de weg terug naar het noorden stapten we af in Metz voor het nieuwe museum Pompidou-Metz. Een complex met wel een geheel andere uitstraling dan het Louvre-Lens en ook met een geheel andere collectie. In Metz gaat het om de verandering van ons wereldbeeld sinds de mens begonnen is met de verovering van het luchtruim en om de invloed daarvan op de kunst. Met een bezoekje aan de kathedraal van Metz stapten we weer terug in het wereldbeeld van vroeger. Het was tijd om naar huis te gaan, het was 11 juli.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten