zondag 10 maart 2013

Carnaval in Bergues?

P3100082

Uiteindelijk kwam ik niet in Bergues. Na de chapelles bij Alain, Olivier en le Pot Dingue hield ik het wel voor gezien. Om een uur of tien verschenen er twee naar mijn gevoel jonge mannen die met ons mee zouden gaan. Ze keken vol belangstelling toe hoe eerst Georges en toen Beena werden opgemaakt en vervolgens mijn baard rood gespoten. Later bleek dat de een in scheiding lag omdat hij zijn homofiele gevoelens voor de ander had ontdekt.  Vervolgens trokken ze hun olifantenpakken aan, waardoor ze een tamelijk dikke huid kregen.

En was het wel een chapelle bij Alain? Het zag er niet naar uit dat Alain (de broer van Georges) en Odile ergens op gerekend hadden. Maar ze schonken wel op dit uur al bier – het was tegen half twaalf. Maar de stemming was goed dus maakte het niet echt veel uit. Van Alain in Wormhout naar Olivier in Hoymille. Olivier die altijd kijkt of hij de last van de wereld torst was wel voorbereid en had zelfs een bandje in huis, waari hij zelf de trompet meeblies. Kletsen, dansen, eten (chips, etc) en drinken: Carnaval in dit gebied.

Ken je deze mensen vroeg ik. Welnee, zei Benna. Ja, Olivier en dat is Patrick, maar verder ken ik ook niemand.

Omdat het eten zich beperkte tot de chips etc. vond Benna dat we best Bergues in konden gaan en daar een frietje eten. Maar terwijl we daar nog over delibereerden had ze een beter idee: in Bergues is voorlopig toch  nog niets te doen; we kunnen wel naar de Pot Dingue in Le Petit Mille Brugghes, een restaurant waar vrienden van Benna en Georges de scepter zwaaien. Het is een restaurant aan het kanaal langs de route de Watten. Daar was de tafel uitgebreid gedekt. Toen we daar weer een uur hadden doorgebracht gingen we terug naar Bergues. Het leek voor mij een geschikt moment om afscheid te nemen van de anderen. Terwijl Benna en Georges Bergues ingingen, reed ik terug naar Esquelbecq.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten