donderdag 25 oktober 2012

Murphy

De wet van Murphy - in mijn interpretatie - zegt dat als er in een systeem iets mis kan gaan het zeker een keer mis zal gaan. Een heel eenvoudig voorbeeld is mijn onderbroek. Ik heb al eens eerder geschreven over het ontwerp van (heren/mannen) onderbroeken, maar dat is er sindsdien niet veel beter op geworden. je zou kunnen zeggen mijn geschrijf helpt niet veel. Maar goed. Ik draag tegenwoordig maar boxershorts. Daarmee kan niet veel mis gaan zou je zeggen. Maar het geval wil dat ook boxershorts een voor- en een achterkant hebben. Voor- en achterzijde zijn niet alleen herkenbaar aan het feit dat aan de voorkant een gulp zit, vaak met een buitengewoon onhandig knoopje, maar ook door het etiket van de fabrikant. U raadt het al: de ene fabrikant hangt zijn etiket aan de voorkant en de andere aan de achterkant. In de niet altijd sterk verlichte omgeving waarin ik mijn onderbroek aantrek is dat etiket een handig hulpmiddel om voor- en achterkant te onderscheiden; als je tenminste weet van welk merk je onderbroek is, en aangezien ik niet erg merkvast ben, moet dat een keer misgaan en trek ik mijn onderbroek achterstevoren aan. dat merk ik dan pas als ik later op de dag op een bij voorkeur vreemd toilet sta en de gulp in mijn onderbroek probeer te gebruiken voor het doel waarvoor hij bestemd is. Dat is echt lastig bij een gulp die op je rug zit... murphy was zeker aan het werk toen we gisteren etiketten wilden printen. We hebben daar al jaren een perfecte oplossing voor: Davi-adres. Al onze adresgegevens zitten erin. Davi-adres draaide al onder Windows 95, ging zonder problemen mee naar Windows 98, Millennium, XP en draaide zelfs zonder mankeren onder Windows Vista. Het zou een keer mis moeten gaan dacht ik en installeerde het weer maar met weinig hoop op de laptop met Windows 7. Alles leek goed te werken, zodat we getroost weer alle adresgegevens hadden bijgewerkt. Tot gisteren. Toen moesten met de deadline van vandaag een selectie etiketten uitgedraaid worden. De selectie werd gemaakt en gecontroleerd, en toen ging het mis. Davi-adres slaagde er niet in de etiketten naar de printer te sturen. Alles gecontroleerd, Davi-adres opnieuw gestart, laptop opnieuw gestart. Maar als het eenmaal mis is is het ook goed mis. De printer bleef onbereikbaar. Dit alles kostte de hele middag. Nu had ik in de loop van de laatste jaren al eens verschillende adresprogramma's bekeken, maar ze misten alle de eenvoud en volledigheid van Davi-adres. Er was nog wel een andere oplossing. Libre-Office geeft de mogelijkheid etiketten uit te draaien, ik was daar al eens mee bezig geweest, maar het etiketformaat moest nog worden aangepast en de adres selectie was onvolledig. Met de aanvulling en verbetering ging de rest van de middag en het begin van de avond heen. Maar het werkte. En om een uur of negen had ik de benodigde etiketten. Ik besloot tevreden een kop koffie te nemen en legde een pad in het senseo apparaat. Daar komt natuurlijk bij dat ik ook voor Anneke een kop koffie maakte, maar op dit moment drinkt zij andere koffie dan ik. Dus ik wisselde nadat haar kop was gevuld snel de pad..., maar het pad in het apparaat bleef met padhouder aan de klep van het senseo-apparaat hangen en viel er toen af, precies in de kop koffie die net gevuld was. Die hield het niet en viel om, zodat ik eerst het aanrecht kon aandweilen voor ik een kop koffie kon drinken. De wet van Murphy.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten