Déjà vu inderdaad. We hadden deze tocht - of toch bijna deze tocht - al eens eerder gemaakt. Inmiddels 18 jaar geleden. Toen had Richard op de camping in Tours een val gemaakt over het stuur van zijn fiets en bij die val zijn milt gescheurd. Ook toen was de voorbereiding uitermate kort. En zelfs nog wat moeilijker dan dit keer. Want op die vrijdag moest Anneke nog even naar de notaris in Winterswijk voor de overdracht van het huis van Moeke. We vertrokken toen pas om een uur of zeven vanuit Eindhoven. We kwamen omstreeks half twee 's nachts in Orleans en konden met moeite een kamer vinden. Maar 18 jaar geleden waren we ook 18 jaar jonger.
Nu volgden we dezelfde weg: Antwerpen-Lille-Parijs-Orleans. Omstreeks half tien stopten we vlak bij Orleans om te tanken. We belden met Thomas: kon hij het telefoonnummer van het hotel van Free vinden? Dat kon hij. Hij zou zelfs proberen of er nog een kamer vrij was voor ons. Een half uur later belde Thomas terug: er was inderdaad nog een kamer vrij en voor ons gereserveerd. Tegen elven kwamen we bij het hotel en schreven ons in. Adri en Free waren natuurlijk al naar bed. We hadden pech: de bar was dicht een borrel was niet meer te krijgen, nog wel een kop koffie.
De volgende morgen zaten wij om een uur of acht aan het ontbijt met een krant.
Omstreeks half negen kwamen Adri en Free binnen, uiterst verbaasd ons daar aan te treffen, maar ook duidelijk opgelucht.
We konden nu een beetje de taken verdelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten