Soep

In het hotel in Dusseldorf gingen we na het aperitief naar het restaurant. De ramen van de halfronde zaal keken uit op de wegen die naar en van het vliegveld voeren. Het middendeel van de zaal lag een vijftal treden hoger dan de buitenste ring van tafels. De beide ruimten waren gescheiden door een wand die aan de buitenkant misschien 1 meter 80 hoog was. We gingen aan een van die tafels zitten en keken naar de wisselende intensiteit van het verkeer beneden ons. Een vrouwelijke ober kwam ons vragen wat we wilden drinken. Het kostte ons in dit geval moeite om te schakelen tussen het Engels van Betty en het Duits van de ober. Het was geen probleem zei de ober en ging over op Engels, maar het was duidelijk dat Engels geen dagelijkse praktijk voor haar was: een potentiële bron van misverstanden. Toen onze drank was gebracht en dezelfde ober kwam vragen wat we wilden bestellen, was onze discussie daarover nog niet beslist, maar uiteindelijk besloten we tot vier maal Wiener Schnitzel, waarvan er een zou worden gedeeld tussen Anneke en Betty met frites. Dit alles werd genoteerd door de ober. Ik wil soep, zei Betty; het werd linzensoep. Geef mij dan ook maar soep, zei ik. De ober noteerde.
Vroeger, vertelde Freerk aan Betty, hebben we een tijd gehad dat we iedere week in een restaurant gingen eten en Vader nam altijd - als enige - soep, zodat wij altijd moesten wachten voor we met eten konden beginnen. Maar nu houd ik Betty gezelschap, zei ik, terwijl de ober met haar opdracht verdween.
Op het verhoogde middengedeelte van het restaurant was een jongeman komen zitten, die zijn eigen bestelling deed. Onder hem tegen de wand nam een jonge vrouw plaats alleen aan een tafeltje. Ik bedacht dat hij eigenlijk net zo goed een etage lager aan het tafeltje van de jonge vrouw kon gaan zitten. Ondertussen werd de soep voor Betty door een andere vrouwelijke ober gebracht en ontspon zich enige discussie over mijn soep. De jongedame verdween nadat we hadden duidelijk gemaakt dat we toch echt twee soep hadden besteld. Er ontstond weer een pauze, waarin Betty haar soep nuttigde en voor mijn ogen zich het scenario afspeelde dat ik al bedacht. De jonge man boog zich over de wand sprak even met de jonge vrouw onder hem, pakte zijn spullen en kwam naar beneden. Toen hij daar goed en wel zat, kwam de ober met zijn bestelling en verdween weer met de bestelling toen hij het tafeltje leeg aantrof.
Bij onze tafel verscheen nu een mannelijke ober met twee borden soep. Hij verdween weer schouderophalend toen wij er maar een wilden hebben met het andere bord. Betty had haar soep al enige tijd op zodat mijn tafelgenoten toch weer op mij moesten wachten.
Onze eerste ober kwam zich even later verontschuldigen voor het misverstand, maar was zo wijs even te controleren of ze de rest van onze bestelling goed had begrepen.