Een flat van 10-verdiepingen is in feite ook een klein dorp. De lift op en neer en het bijhorende trappenhuis is in feite de straat waarop men elkaar ontmoet, beleefdheden uitwisselt en soms elkaar wat meer toelaat in zijn of haar privé leven. Maar dit dorp is een dorp geworden met oude inwoners; ik verbaas me iedere keer weer dat de mensen die ik tegenkom in vele gevallen aanzienlijk ouder zijn dan tachtig. En ze hebben natuurlijk allen hun eignaardigheden. Zoals de heer R., ingenieur in ruste, die eigenlijk nauwelijks iemand toelaat, weliswaar een vriendin heeft, maar de verhouding lijkt tamelijk afstandelijk. De heer R. is bijna 89, viel onlangs en is in het ziekenhuis opgenomen. Het was een gebeurtenis die een aantal inwoners van ons dorp geruime tijd bezig hield, maar anderen weer geheel onberoerd leek te laten. Zoals mevr Rg die net als ik tamelijk matineus is en die al de stad ingaat als ik de krant uit de brievenbus haal. Zij blijft mevrouw, beleefd, afstandelijk. Weer geheel anders dan mevr. B., vriendelijk en betrokken, die regelmatig haar eten buiten het dorp nuttigt, etc.
Een dorp met een relatief groot aantal alleen staande vrouwen, allemaal anders, maar ze zijn met elkaar verbonden door onze liftstraat, de riolering, het warme water en de centrale verwarming, de ruggegraat van deze gemeenschap die geen gemeenschap is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten