Kruk

Sinds donderdag mag Anneke weer meer. Het been dat tot nu tot 50% mocht worden belast mag nu geleidelijk weer meer. Nu is het lastig te bepalen hoeveel druk je uitoefent als je 50% belasting op je been mag zetten. In feite is het de belasting die je hebt als je rechtop staat zonder krukken. We hebben gezien dat we met het WII-plateau een aardige schatting kunnen maken. De vorige week heeft Anneke geoefend met een kruk. De gedachte is dan dat het lichaamsgewicht over stok en linkerbeen wordt verdeeld. Voorlopig loopt ze echter veiligheidshalve buiten nog met twee krukken. Om er even uit te zijn gingen we naar Turnhout. En midden in een winkel kreeg Anneke ineens hoge nood. Dat kan gebeuren. Maar waar vind je een winkel met toilet? Bij Panos, zei de juffrouw aan wie ik het vroeg. Panos was een 50 meter verder; een heel eind als je je nog niet zo veilig voelt met krukken. Maar het lukte. Panos bleek een zak te zijn die broodjes, snacks en taartjes verkocht. Voordat we de zaak weer uitliepen kochten we allebei een koek. Maar een koek eten onderweg met twee krukken is niet eenvoudig. Dus ik nam een van de krukken en liet Anneke met de andere kruk lopen. Nu ik toch die kruk in handen had, probeerde ik het ook: de helft van mijn gewicht op die kruk. Het kostte enige moeite om het juiste ritme te vinden. Maar na een meter of twintig had ik het al aardig onder de knie. En al koekhappend liep ik verder. Naarmate ik verder liep kon ik weer beter op mijn omgeving letten en ik zag de meelevende blikken van de mensen die naar mijn kruk keken en ik zag hoe men ruimte maakte om me door te laten. Het was net echt. Maar ik liep natuurlijk veel te hard. En toen ik na verloop van tijd eens omkeek zag ik Anneke een eind verderop zwaaiend dat ze haar kruk terug wilde en was ik weer invalide af.