Diner

Le Pot Dingue staat in Le Petit Millebrugghe. Een restaurant waar vrienden van Benna en Georges de scepter zwaaien. We eten daar met zijn tienen op de avond voor de bruiloft van Richard en Céline. Een toevallige tafelschikking met Benna en Georges aan het hoofd en Anneke en ik aan het voeteneind - of hoe dat eind van de tafel ook mag worden genoemd.
Zo kom ik naast Ans die inmiddels in haar buurman Vincent een geestverwant heeft gevonden. De maaltijd gaat rustig voorbij, na iedere gang verdwijnen de rokers naar het terrasje buiten en komen weer binnen als het volgende gerecht zich aandient - of de sigaret op is. Na het hoofdgerecht vertelt mijn tafeldame over haar reizen naar en liefde voor Mumbai en omgeving, waar ze drie jaren op rij naar toe is geweest en begonnen is aan een cursus Vedische massage. In de Ashram waar ze terecht kwam werd ze eerst uitgenodigd om tot zich zelf te komen. Ga maar zitten en kijk maar wat er gebeurt. Drie dagen stilte om haar heen. Ik ken Mumbai wel - laat ik voorzichtig zijn - ik ben er wel eens geweest, want in 1957 heb ik er 5 weken in dol gelegen. Toen heette Mumbai nog Bombay. Ik herken het gevoel van Ans en ik kan me iets voorstellen bij de sfeer waarvan ze houdt. Maar Ans Leeft in twee werelden: de wereld van haar actieve bestaan in Nederland en haar wereld in India. Twee gescheiden werelden.
Als Ans haar nieuwe vriend naar buiten volgt voor opnieuw een sigaretje, komt Benna naast ons zitten. Het gesprek gaat al gauw over carnaval, want in dit restaurant waren we tijdens het jongste carnaval begonnen met de eerste chapelle. En Benna vertelt verder van het carnaval in Duinkerken, waar ze werd uitgenodigd bij het feest van de baas van Georges. Een feest van vele flessen champagne. Onvoorstelbaar zegt Benna. Je komt binnen en loopt meteen met een glas in je hand. Je neemt daar een slokje van en zet het dan weer ergens neer. En even later heb je weer een ander glas.
En zoals altijd wordt ik getroffen door de contrasten in het leven van deze twee nichten.