Verkouden

Ik ben verkouden, dat lijdt geen twijfel. Het is niet zomaar een verkoudheidje. Nee dit is het echte spul. Zo 'n verkoudheid waarbij je het gevoel hebt dat je je hersens aan het aftappen bent. Men zegt dat de snot die je snuit bestaat uit ontstoken slijmvlies, maar zoveel slijmvlies alleen in je ene hoofd is nauwelijks te begrijpen.
Als je zo'n dagje bezig bent krijg je ook een aardig wollig gevoel in je hoofd. Zo'n gevoel dat je je in alle ernst afvraagt of je hersenen wel goed afgesloten zullen zijn.
Maar terwijl je daarover loopt te dubben - ik neem bij voorbaat maar de nodige vitamine pilletjes in - begint het hoesten. En dat hoesten is ook weer niet zomaar hoesten nee het is hoesten zonder rem.
Ik weet niet of u wel eens geprobeerd hebt de motor van een grasmaaier te starten, zo met zo'n touw en dan maar trekken. Als het goed is komt er een moment dat de compressie hoog genoeg is om de motor zelf het werk te laten doen. Maar soms is het niet goed en sta je eindeloos aan het touw te trekken, terwijl de motor je nietszeggend aanstaart.
Wel zo'n gevoel heb ik ook met dat hoesten. Meestal komt er een moment dat de hoestbui een bevrijdend moment kent, zo'n moment waarop je denkt: ha, hij krijgt greep op de voering van mijn keel. Nog een keer hoesten en dan kan ik weer ademhalen.
Maar zo is het dit keer niet. Nee. Als ik ademhaal hoor ik al dat er nog iets zit dat trilt als de losse tong in een harmonica. En na een paar keer ademhalen voel ik het al aankomen; er breekt weer een hoestbui los, maar er is geen voering in mijn keel waarop de hoest op een gegeven ogenblik greep krijgt. Ik zal toch nog wel een voering in mijn keel hebben? Zo'n hoestbui houdt op een bepaald moment ook op, al heb ik geen idee wanneer en hoe ik dat zou kunnen bevorderen.
Natuurlijk laat ik het er niet bijzitten. Ik neem trachitol zuigtabletten en strepsils (idem), maar ik word na verloop van tijd helemaal wee van dat spul. En de vraag is maar of het ergens tegen helpt.
Ik ga bijtijds naar bed, neem extra paracetamol en blijk na verloop van tijd toch te hebben geslapen, want ik word kletsnat wakker en kan mijn lakens onmiddellijk in de was doen.
En dan probeer je 's morgens of je alweer beter bent. Je snottert minder, je hoest wat minder. Dus als Anneke me de ochtend begroet, probeer ik opgewekt te antwoorden. Maar mijn stem slaat over en door het gebruik van mijn luchtwegen wordt opnieuw een hoestbui op gang gebracht die net zoals die van gisteren nergens toe leidt.
Nee deze verkoudheid is een echte goeie.