Zo ook Princenhage, waar de schilder zeker geweest moet zijn: zijn grootvader Vincent, was dominee in Breda, maar zal zeker ook van tijd tot tijd ingevallen zijn in de kerk van Princenhage en zijn oom Vincent die in Princenhage een galerie had en daar een grote villa liet bouwen woonde er.
We maakten onder leiding een rondwandeling door Princenhage en zagen de plaatsen waar de Van Goghs hun sporen hadden achter gelaten. Dat was zeker het geval op de begraafplaats waar de drie Vincenten hun laatste rustplaats hebben gevonden. Om er de aandacht op te vestigen had het comite dat een tentoonstelling had georganiseerd in het Princenhaags museum een aanzienlijk aantal vensterruiten versierd met tekstfragmenten uit brieven van Van Gogh zoals op de foto hierboven.
De letters van de tekst zijn plakletters; het aanbrengen ervan is nog niet helemaal vanzelfsprekend. Ik zag het gebeuren in het café waar ik met een kop koffie zat te wachten.
De uitbaatster van het café was, toen mijn oog erop viel, bezig met grote zorgvuldigheid een soort poster tegen het raam te bevestigen. Althans zo leek het. De poster werd bevestigd met plakband en toen hij op zijn plaats zat en er gecontroleerd was of hij precies recht was opgehangen werd boven de poster, maar precies erlangs nog een stuk plakband aangebracht. Dit laatste stuk was duidelijk bedoeld om de plaats te markeren waar de poster moest komen. Dat was mijn indruk toen de poster zelf weer werd weg gehaald en de uitbaatster de poster ontdeed van de papieren beschermlaag. Ze hield nu een doorzichtige poster met tekst over die voorzien was een plaklaag.
De poster werd nu bevestigd precies tegen de strip plakband. En toen ging er iets mis: Voordat onze uitbaatster de poster glad kon strijken sloeg de onderkant met een klap tegen de ruit, vermoedelijk als gevolg van statische elektriciteit. Onze uitbaatster trok de onderkant weer los, maar het kwaad was al geschied: op de ruit was een aantal letters achter gebleven en die zaten zowel te hoog als scheef. Deze letters werden met enige moeite weg gekrabd en de poster werd verder glad gestreken en de doorzichtige folie eraf getrokken.
Nu zag ik wat de bedoeling was. Het was informatie over de openingstijden van het café.
Eronder stond nog iets: 'Binne' las ik in spiegelschrift. Curieuze uitnodiging die trouwens even later werd verwijderd.
Nu heeft dat café twee toegangen en toen ik naar de andere ingang keek zag ik wat de bedoeling was.
'Binnen gratis Wifi.'
Dat heb ik niet meer uitgebrobeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten