vrijdag 5 juni 2015

Sanitair

Op reis is sanitair - zeg maar het toilet - een permanente bron van verbazing. In openbare gelegenheden in Nederland zowel als daarbuiten blijkt keer op keer dat de capaciteit van de damestoiletten kleiner is dan die van de herentoiletten, als men tenminste afgaat op de rijen wachtenden die zich voor de streng gescheiden ruimtes verzamelen. Soms zie je wel eens een dame of vrouw die de etikette doorbreekt en in nood de 'verkeerde' deur binnengaat onder het motto: thuis doen we het ook met een.
In Frankrijk vertoont men een opmerkelijke onverschilligheid ten opzichte van de scheiding der geslachten,  althans op dit punt. Het is dan ook niet ongewoon dat er in cafés en restaurants maar een toiletruimte is voor mannen en vrouwen met een wc en twee open  urinoirs. Vrouwen die nodig moeten, moeten dan ook  niet zelden langs plassende mannen. Een gemoedelijke ongemakkelijkheid, gelet  op de strenge scheiding elders.
Toch verraste ons de situatie bij het café tegenover de kerk in La Grande Verrerie een beetje. In de gelagkamer zaten een zestal mensen met glaasjes rode vloeistof, waarvan we de samenstelling niet hebben nagevraagd. De waardin van onbestemde leeftijd liep van tijd tot tijd met de fles rond en schonk bij waar nodig. Onze koffie kwam ook niet uit het gebruikelijke koffiezetapparaat maar uit een kan die ergens in het café was opgeborgen.
En het toilet? Toen ik er naar vroeg keek de waardin me taxerend aan en wees me toen de weg naar buiten. Daar tegen de muur van het café was een toiletruimte gebouwd, waar wel een closetpot met waterspoeling stond, maar de waterleiding was niet aangesloten. Naast de wc stond een grote lampetkan  van een model dat ik lang niet gezien had en er zat water in. Mijn indruk was dat afgaand op het gras er voor, deze ruimte niet intensief wordt gebruikt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten