maandag 20 oktober 2014

De kapper

Mijn kapper heeft al jaren geleden de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, maar hij knipt rustig door. En zolang hij dat blijft doen zal ik hem blijven bezoeken. Een kwestie van trouw? Hij heeft enkele dingen mee. Door de jaren heen heeft hij ervaring opgedaan met het knippen van mijn baard en hij hanteert een seniorentarief, dat voor mij al jaren hetzelfde is.
De laatste keer was het druk bij de kapper. Dat is niet altijd het geval, want vaak als ik er kom ben ik de enige wachtende, soms zelfs staat hij nog te wachten op zijn eerste klant. Maar deze keer zaten er vier mannen en een vrouw voor mij te wachten. Dat er een vrouw zit tussen de wachtenden heb ik nog niet veel meegemaakt. Maar het damesdeel van de kapsalon was leeg. De kappersvrouw was er niet. Terwijl de ene klant na de andere klant geholpen werd werd de wereldpolitiek besproken - voor zover die zich afspeelt in het dorp. De kapper beklaagde zich erover dat de kapsalon zo weinig opbracht en dat de belastingdienst hem bleef controleren. De vrouw werd geknipt op dezelfde laconieke manier als de andere klanten, terwijl het gesprek gewoon doorging. 'Ach man,' zei een van de klanten, je moet je niet beklagen over de belasting. Je knipt toch niet om de verdienste, maar omdat je het gezelschap niet kunt missen.' Hetgeen een redelijke inschatting leek. Nog een en dan was ik aan de beurt. Ondertussen was het aantal klanten in de kapsalon even groot gebleven. Er kwam een man binnen die de situatie in zich op nam.
Hij zei: 'Ik moet om elf uur weer ergens anders zijn, zou dat nog lukken? Anders kom ik een andere keer terug.'
De kapper keek op de klok, het was tien uur: 'dat moet lukken, ga maar zitten.'
De kapper begon aan mijn hoofd, maar het tempo van zijn bewegingen ging omhoog. Terwijl hij me vroeg of ik de Eneco tour had kunnen volgen (hij weet waar ik woon), moest ik even weer denken aan die kapper in Abadan (Perzische Golf) die indertijd met verbazingwekkende snelheid kon knippen. Hij was gespecialiseerd in 'crew-cut', het standaardkapsel van de Amerikaanse marine. De crew-cut kostte indertijd maar enkele minuten. Hoelang zou deze kapper nodig hebben?
Het gesprek in de kapsalon was inmiddels gekomen op begrafenissen en de frequentie waarmee die moesten worden bijgewoond.
De man die om elf uur elders moest zijn zei:
'Ik weet nog een mop over een begrafenis. Ik kwam laatst een begrafenisstoet tegen waarin alleen  mannen meeliepen. Vlak achter de lijkwagen liep een man met een hond. Ik was nieuwsgierig en vroeg aan de man met de hond, wie er begraven werd. Mijn schoonmoeder zei hij, ze werd doodgebeten door mijn hond.
Oh, zei ik, mag ik die hond lenen?'
'Sluit maar achter aan, zei de man'
Er ging een gelach op in de kapsalon. De kapper was inmiddels klaar met mijn hoofd en ik rekende af,
'Tot de volgende keer.'

   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten