Als we praten over kunst en cultuur denken we al gauw aan beeldende kunst in de vorm van schilderijen en beelden. We denken aan literatuur en grafiek en aan muziek en dans. Het is vooral op deze terreinen dat we veronderstellen dat de menselijke creativiteit zich openbaart, terreinen die met name lijken te dienen voor het opvrolijken, het versieren van ons dagelijks leven. Het is dan ook vooral op deze terreinen dat zich de discussie voordoet of bepaalde uitingen voldoen aan de op dat moment geldende criteria voor kunst. Dat is een heel speciale discussie, waarin de meningen zich groeperen rond smaakmakers: verdwijnt de smaakmaker, dan is het maar de vraag of zijn uiting van creativiteit nog lang erkend wordt.
Men denkt niet zo vaak aan kunst en creativiteit als het gaat over fotografie, hoewel de fotograaf een achtenswaardig, en gewaardeerd beroep heeft ziet men hem zelden als kunstenaar. Hetzelfde geldt voor het werk van de technicus, de weg- en waterbouwer. Hoewel: bij de aanleg van wegen etc. spreekt men wel van kunstwerken, zoal bruggen, viaducten en wat dies meer zij. Maar hoeveel creativiteit wordt er niet gelegd in het maken van oplossingen voor technische problemen?
Neem nu, het tramverkeer in Amsterdam, dat beoogt mensen de mogelijkheid te geven heen en terug te reizen langs dezelfde route. Daarvoor zijn twee tramsporen nodig. In straten al de Utrechtsestraat en de Leidsestraat ontbreekt daartoe de ruimte. De oplossing van enkelspoor met een dubbelspoor op de bruggen over de grachten leidt tot een elegant lijnenspel gezien vanuit het perspectief van de bestuurder - of dat van de achter hem zittende reiziger - dat niet onderdoet voor dat van een 'modern kunstwerk'. Ik denk dat de creativiteit die gebruikt wordt om oplossingen te vinden voor problemen die gezien worden als louter technisch ten onrechte niet als kunst en cultuur worden gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten