Dat we in onze moderne wereld met zijn allen veel voedsel verspillen is langzamerhand gemeen goed geworden. In de Waste Makers (1961) schreef Vance Packard dat al. We waren dacht hij toen op weg naar een maatschappij die volledig gericht was op het produceren van overbodige goederen. Dua voorspelde hij bedrijven met twee uitgangen voor de productie die afhankelijk van de economische situatie konden worden gebruikt. Als het goed ging werden de producten naar de markt geleid, maar als het slecht ging zouden de producten rechtstreeks naar een grote afvalberg worden geleid. Het is me niet geheel duidelijk wat er daarna met deze producten moest gebeuren, maar afval was uiteindelijk afval. Packard schreef ook over de verkwisting die inherent was aan de manier waarop onze producten worden verspreid. Zo bevatte een pak yoghurt nadat je het had leeg geschonken nog heel wat yoghurt die werd weg gegooid.
Packard schreef voordat de computer ons leven binnenkwam en voordat de club van Rome ons met de neus op de barre feiten van de ontwikkeling drukte. En er is sinds die dagen veel veranderd. Maar onse productie van afval is door gegaan.
Georges behoort tot de mensen die probeert onnodig afval te voorkomen. Hij eet de ingeslagen voorraden zoveel mogelijk op. En in het geval van een pak yoghurt: hij snijdt het pak open en schraapt het restant van de binnenkant. Vandaag liet hij zien dat garnalen door hun vorm een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan het vermijden van onnodig afval. Hij eet de garnalen met mayonaise. Toen de mayonaisefles met spuitdeksel voor het oog leeg was, haalde hij het deksel eraf. Toen bleek dat er in dat deksel nog een restant mayo aanwezig was dus hij likte die van het deksel af en stak toen een garnaal in zijn mond voor de juiste smaak. De volgende garnaal bleek precies de goede vorm te hebben om de mayo uit de hals van de fles te halen.
Een zeer doelmatige aanwending van de garnaal; hij geeft ons te denken over meer en soortgelijke toepassingen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten