Zaterdag was een rustdag voor moeder en kind. Maar voor Richard was er niet veel rust. Er waren enige zorgen over Céline, die nog veel te veel vocht had en nauwelijks in staat was om naar haar kind te gaan kijken. Richard bleef in het ziekenhuis, werd (net als Céline trouwens) ieder kwartier gewekt door de apparatuur die de de bloeddruk en hartslag van Céline moest monitoren. Bovendien was zijn bed te kort en de matras niet al te best, zodat hij zaterdag opstond met hoofdpijn en pijn in de rug. Maar omdat hij geen patiënt was kreeg hij van het ziekenhuis geen paracetamol. Bovendien kon hij in het ziekenhuis, behalve het ontbijt niet veel te eten krijgen. Het kwam wel goed uit dat wij naar de Auchan gingen en hem vandaar uitnodigden om samen met ons te lunchen. De Auchan ligt op een paar honderd meter van het ziekenhuis.
Toen Richard zich bij ons voegde zag hij er bleek en afgetrokken uit. De maaltijd deed hem zichtbaar goed. We spraken af dat we als we vandaag naar huis zouden gaan nog even goedendag zouden zeggen in het ziekenhuis. We troffen nu Richard aan terwijl hij bezig was om Rose een nieuwe luier aan te doen. Wij moesten net als hij beschermende kleding dragen tegen besmetting en Richard bovendien nog een mondkapje. Alles om besmetting van de ruimte te voorkomen. Toch kreeg ik de gelegenheid om de bijgaande foto te nemen. Rose heeft de geboorte goed doorstaan blijkbaar. Ze dronk al 15 cc moedermelk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten