Er zou zondag een brocante zijn in Uchon. Dus wij op pad. Uchon is een dorp van niets; Bonny – onze tomtom – liet zien dat in het centrum van Uchon zeker twee huizen stonden. De weg naar Uchon toe is licht stijgend, met een gemiddelde helling van ca 10% vanaf Estang sur Arroux, en navenant s-bochten die onderweg een prachtig uitzicht boden over het dal. Typisch mijn soort weg. Toen Bonny vond dat we onze bestemming bereikt hadden stonden daar drie gebouwen en een van de drie was de kerk. Maar voor de brocante moesten we verder naar boven. In de verwachting dat de brocante onmogelijk ver weg kon zijn, parkeerden we de auto en gingen te voet verder omhoog. Na een goede twintig minuten waren we op een soort plateau, een kruispunt van wegen. Langs de weg omhoog waren we geen bebouwing van betekenis tegengekomen; wel was er een soort klooster, maar dat was gesloten en zou pas in de loop van de middag open gaan. De brocante was nog verder: vanaf het kruispunt naar rechts. Anneke ging er even bij zitten en ik ging maar terug om de auto op te halen. Toen we samen weer verder gingen ging de weg ook weer verder omhoog.
Maar uiteindelijk kwamen we op een punt waar rechts van de weg een weiland was ingericht als parkeerterrein en links van de weg de beloofde brocante. Een interessante uitstalling van objecten waar mensen kennelijk vanaf wilden. Maar wel uitgebreid. Nadat we een welverdiende koffie hadden genoten, liepen we de kraampjes langs. Maar er was niets van onze gading. Het was typisch spul dat van de ene zolder verhuist naar de andere.
Maar later in de buurt van Autun, zagen we aankondigingen die in dat opzicht duidelijker waren: Vide grenier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten