zaterdag 3 december 2011

Sinterklaas in Frankrijk

't Is zaterdag ochtend 3 december. Vanmiddag moet Sinterklaas hier langs komen. Het is niet meer de Sinterklaas van mijn jeugd. Of zoals ik hem me voorstel in mijn jeugd. De geheimzinnigheid is verdwenen. Onze kinderen geloven niet meer in de goedheiligman en onze kleinkinderen al evenmin. Hier lopen ze heen en weer om pakjes in te pakken in het Sinterklaas pakpapier dat werd meegenomen uit Nederland. Men zit te zwoegen op gedichten want dat hoort er ook bij. Rond de lunch komen Richard en Céline en dan speelt hetzelfde tafereel zich nogmaals af maar in versnelde vorm. Alle pakjes worden verzameld in de logeerkamer. En na het eten vanavond is het zover. Dan worden de pakjes bij elkaar neer gezet in de huiskamer. De haard wordt aangestoken. Ik pak mijn trekharmonica en speel alle Sinterklaasliedjes die we kennen. Ze worden uit volle borst meegezongen, ook door Céline. Het zijn de liedjes uit mijn jeugd. Met woorden waarvan de betekenis evenzeer verdwenen is als die van kerkliederen. "Ban dus vrij de vrees uit 't hart"..., "een draaitol met een zweep erbij...". Wat betekent dat allemaal voor de Fransen?
Zo hoort het. En zo is het goed
En daarna worden de pakjes uitgepakt die nog maar net werden ingepakt. Maar toch verandert ook hier de aandacht. Toen de kleinkinderen nog klein waren was de aandacht voor de gedichten maar kort en die voor de geschenken groot. Die verhouding is aan het verschuiven. Er komt meer aandacht voor de inspanningen die in rijmwerk is gestoken. En ook dat is goed. Maar wat doe je eigenlijk met de gedichten als Sinterklaas weer weg is?

1 opmerking:

  1. For my part, all poem are put in a file. It's always a pleasure to read them again.

    BeantwoordenVerwijderen