Ik had het gisteren over de gedwongen verkoop van huizen als strategie van de eigenaren. Het denken over schulden maken is hier vermoedelijk al lang iets anders dan in Nederland. Het gebruik van creditkaarten is hier zo volledig ingeburgerd dat er nauwelijks nog cash betaald wordt. Het komt dan ook regelmatig voor dat mensen de limiet op hun creditkaart overschrijden. Geen nood: men meldt zich aan bij een andere creditkaart maatschappij en geeft daar gewoon verder geld uit. Het kan dan ook nauwelijks anders of er zijn mensen die nooit meer in staat zijn hun schuld af te betalen. In deze tijd zijn er echter ook ontwikkelingen die een andere kant op lijken te gaan. Op dit moment zijn er benzinepompen die de voorkeur geven aan kasontvangsten en hun benzine daarom $ 0,04 tot $ 0,10 goedkoper leveren aan mensen die cash betalen.
De betalingsmoraal van de huiseigenaren zal vermoedelijk wel ondermijnd zijn door de agressieve manier waarop leningen werden verstrekt sinds ruwweg 2005. Ik las van een aardbeienplukker met een jaarinkomen van $14.000,- die er geen moeite mee had om een lening te krijgen op een huis van meer dan $750.000,-. De productie van nieuwe hypotheken en leningen in die periode werd zodanig opgeschroefd dat aan de controle op de kredietwaardigheid van de leners nauwelijks aandacht werd besteed. Dat kon min of meer goed gaan zolang de waarde van de huizen bleef stijgen. Maar toen de economie wat slechter ging draaien en steeds meer huiseigenaren hun schulden niet meer konden betalen, zakte het hele systeem min of meer in elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten