Deze huisjes zijn naar mijn schatting (ik heb geen zin om het na te meten) 5 bij 6 meter. Het huisje dat het dichtst bij dat van ons staat, staat op een meter of zes afstand. We hebben daar niet veel last van want het staat met een dichte wand naar ons toe. De huisjes staan op een paar stenen. Daardoor staan ze los van de grond. Wat verwonderlijk is van deze huisjes is niet dat ze gehorig zijn - zelfs al zouden ze dat zijn dan zouden we dat nu niet merken, want de meeste huisjes staan nog leeg - maar dat ze blijkbaar werken als een perfecte klankkast. Van onze buren horen we elke stap met een geluid dat een beetje lijkt op dat van een trommel. Het is verbazend zoveel stappen als de buren doen. We horen de buren overigens niet praten. Een opmerkelijk effect.
Toen ik vanmorgen mijn handdoek buiten wilde ophangen begon het te regenen. Niet hard, maar de lucht boven ons dal was loodgrijs en beloofde weinig goeds. Maar het was loos alarm een drie kwartier later zaten we weer in de zon. We besloten naar de Gorges de Daluis te rijden, een van de spectaculaire kloven in dit gebied.
Kort na de middag waren we weer bij ons huisje. En ik moet de beheerder gelijk geven: de toegangsweg naar dit terrein is gemakkelijk te berijden.
Enfin de laatste dag, morgen gaan we weer naar het noorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten