Ze zijn er nog die hotels in Frankrijk, waar je met de trap naar je kamer moet en met een langzamerhand ouderwetse sleutel de deur opent. Waar de waard 's avonds om 8 uur de bar en daarmee het hotel op slot doet (met uitzondering van de gasten ingang) en waar het ontbijt bestaat uit koffie of thee en een stuk stokbrood plus jam. Zo'n hotel hadden we in Autun. In het centrum van de stad maar wel met wifi. En dat voor een prijs van € 43 per nacht.
We gingen vanuit Autun naar Avignon. Zo'n 400 km en voor het eerst zagen we deze week de zon. Het was weliswaar niet warm, maar de zon scheen een groot deel van de weg. Pas na Lyon moesten de ruitenwissers weer aan het werk. Bonnie zocht een hotel op 800 meter van het centrum dachten we, maar we reden desondanks ons zelf vast in de nauwe straatjes. Uiteindelijk vonden we een plek wat buiten het centrum van Avignon. We konden met de bus naar het centrumen leipen vandaar naar het pausenpaleis en de bekende pont, die sinds de 17e eeuw al niet meer de Rhône overspant, niet bestand tegen het geweld van de rivier.
Het pauspaleis, vermocht ons niet bijster te imponeren, het leek al met al een oud gebouw dat zeer onpraktisch moet zijn in het gebruik. Het symboliseert overigens wel het gewelddadig karakter van de christelijke kerk met zijn hoge en dikke muren. We waren al met al blij dat we bij ons hotel terug waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten