Dit beeld staat op een prominente plaats in het centrum van Chicago. Het symboliseert het agrarisch verleden van de stad, dat gebaseerd was op het vervoer van de landbouwproducten van de grote vlakten uit het midden westen naar de oostkust en naar Europa, waar die transporten uiteindelijk een grote depressie veroorzaakten.
Op advies van de vrouw die we gistermiddag in de lobby van ons hotel ontmoetten stapten we vanmorgen op een boot voor een rondvaart door Chicago. Een architectuur rondvaart. Op de boot stapten met ons ook twee klassen met schoolkinderen. Onze tourguide was een man die via de geluidsinstallatie aan boord een vol uur non-stop aan het woord bleef en de geschiedenis van Chicago aan de hand van de wolkenkrabbers die we passeerden en de jaartallen die daarbij hoorden vertelde. Het maakte een fantastische indruk maar valt natuurlijk niet te reproduceren. Een paar van de uitspraken die me bij zijn gebleven:
- Chicago wil altijd de beste en het grootste hebben en dus:
- architekten uit Chicago vonden uit hoe je in staal en beton kon bouwen door een skelet te construeren, dat het gewicht kon schragen.
- het hoogste gebouw van Chicago, de Sears-building (als ik het wel heb, al zit Sears er niet meer in)kon zo hoog worden gemaakt door het toepassen van een bundel van negen pijpeninhet onderste gedeelte; toen een ander gebouw claimde hoger te zijn bouwde men op de top een grote antenne.
- als men plannen maakt om een nieuwe weg aan te leggen en de weg past niet tussen de gebouwen dan snijdt men gewoon een stuk van de geouwen af en men wijzigt niet de plannen.
- er is een mengeling van stijlen aanwezig, art nouveau, bauhaus, modernisme, post modernisme enz.
-Chicago loosde zijn riolen op het meer waaraan het ligt, maar na verloop van tijd was dat niet meer zolekker, dus besloot men het water via een kanaal te lozen op een van de zijrivieren van de Mississippi, dat water kwam toen terecht bij St Louis, dat daarmee niet blij was en een proces aanspande. Bij dat proces verklaarde een deskundige dat het water van Chicago door natuurlijke processen schoon zou zijn voor het St Louis bereikte. Nou ja, schoon?
Het verhaal ging naar onze indruk een beetje over de hoofden van de schoolkinderen heen. Die hadden meer belangstelling voor de andere rondvaartboten die we tegen kwamen.

Na de rondvaart gingen we lopend de stad op weg naar de twee dingen die Anneke wilde zien: het museum met impressionistische kunst en de kunst op straat. in een bepaald deel van het centrum. Het museum was enorm de hoeveelheid impressionisme en behoorlijk omvangrijk. Maar voor we zover waren waren we hetMillennium park met enkele opmerkelijke objecten al door gewandeld. Van de kunst op; straat vonden we maar een paar objecten, maar dat was ook wel genoeg. We hadden de batterij al aardig leeg.
Na een dag Chicago dringt zich een gevoel op van overweldigd te worden. Je zou hier zeker een week moeten rondlopen om op je gemak een aantal dingen te bekijken. Maar wij moeten verder. Morgen wacht ons een lange rit.